DroupadiKruta ShriKrishna Prarthana द्रौपदीकृता श्रीकृष्ण प्रार्थना

DroupadiKruta ShriKrishna Prarthana 
DroupadiKruta ShriKrishna Prarthana is in Sanskrit. It is from MahaBharat Vanaparvani. Droupadi has created this Prarthana addressed to God ShriKrishna. While Pandavas were in vanavasa, Durvas Rushi came to their hut. Now Pandavas and Droupadi were unable to welcome them by offering food to Rushi Durvasa and his ten thousand disciples. Hence Droupadi made a prarthana by her heart addressed to God ShriKrishna to help her and Pandavas. God fulfilled her request and helped them.

द्रौपदीकृता श्रीकृष्ण प्रार्थना

कृष्ण कृष्ण महाबाहो देवकीनन्दनाव्यय ।

वासुदेव जगन्नाथ प्रणतार्तिविनाशन ॥ १ ॥

विश्र्वात्मन् विश्र्वजनक विश्र्वहर्तः प्रभोऽव्यय ।

प्रपन्नपाल गोपाल प्रजापाल परात्पर ॥ २ ॥

आकूतीनां च चित्तीनां प्रवर्तक नतास्मि ते ।

वरेण्य वरदानन्त अगतीनां गतिर्भव ॥ ३ ॥

पुराणपुरुष प्राणमनोवृत्त्याद्यगोचर ।

सर्वाध्यक्ष पराध्यक्ष त्वामहं शरणं गता ॥ ४ ॥    

पाहि मां कृपया देव शरणागतवत्सल ।

नीलोत्पलदलश्याम पद्मगर्भारुणेक्षण ॥ ५ ॥

पीताम्बरपरीधान लसत्कौस्तुभभूषण ।

त्वमादिरन्तो भूतानां त्वमेव च परायणम् ॥ ६ ॥

परात्परतरं ज्योतिर्विश्र्वात्मा सर्वतोमुखः ।

त्वामेवाहुः परं बीजं निधानं सर्वसम्पदाम् ॥ ७ ॥

त्वया नाथेन देवेश सर्वापद्भ्यो भयं न हि ।

दुःशासनादहं पूर्व सभायां मोचिता यथा ।

तथैव सङ्कटादस्मात्त्वमुद्धर्तुमिहार्हसि ॥ ८ ॥   

॥ इति श्रीमहाभारते वनपर्वणी द्रौपदीकृता श्रीकृष्णप्रार्थना संपूर्णा ॥

(महाभारत वनपर्व अध्याय २६३- ८-१६)

द्रौपदी उच्च कोटीची पतिव्रता आणि श्रीकृष्णभक्त होती. ती कृष्णाला आपला रक्षक, हितचिंतक आणि परम आत्मीय मानत असे. श्रीकृष्णाची सर्वव्यापकता व सर्वशक्तिमानता यांवर तिचा विश्र्वास होता. तीच आता संकटांतून सोडवावे म्हणून श्रीकृष्णाचा धावां करीत आहे.
दुर्वास ऋषि त्यांच्या दहा हजार शिष्यांसह वनवासी पांडवांकडे जेवणासाठी आले होते. परंतु नुकतेच द्रौपदीचेही जेवण झाले असल्याने सूर्य थाळींतून अन्नाचा पुरवठा होणार नव्हता. जेवण देता येत नसल्याने दुर्वासांच्या क्रोधांतुन बचाव व्हावा म्हणुन द्रौपदीने श्रीकृष्णाचा धावा केला. श्रीकृष्णही लगेचच धावत आला. भक्ताचे आर्त बोलावणे आल्यावर पर्याय देवाकडे नाही. आल्याआल्या त्याने द्रौपदीला सांगितले की मी फार लांबून आल्याने मला फार भूक लागली आहे, काहीतरी खायला दे.
द्रौपदीवर धर्मसंकट ओढवले. कारण कृष्णाला देण्यास काहींच नव्हते. तीने तसे सांगितल्यावर तो वत्सलात्मा तीला म्हणाला तू जी थाळी आता धूवून ठेवलीस ती घेऊन ये. थाळी आणल्यावर कृष्णाने ती नीट बघितली तर एक भाजीचे पान थाळीस चिकटलेले त्याने पाहीले. ते तोडांत टाकून कृष्ण म्हणाला, " या भाजीच्या पानाने सम्पूर्ण जगाचे आत्मा यज्ञभोक्ता परमेश्र्वर लगेच तृप्त होवोत." 

नंतर कृष्णाने सहदेवास सांगितले की जा ऋषिवर्य दुर्वास व त्यांच्या शिष्यांना जेवावयास बोलावून आण. सहदेव त्यांना बोलवावयास गेला तर तेथे कोणीच नव्हते. कारण जेव्हां कृष्णाने भाजीचे पान तोंडांत टाकून संकल्प केला तेव्हा दुर्वासांसह सर्व शिष्य पाण्यांत उभे राहून अघमर्षण करत होते. त्याना एकदम वाटू लागले की त्यांचे पोट तुडुंब भरले आहे. मग आता पांडवांकडे काय जेवणार असे म्हणुन सर्व तेथुन निघुन गेले होते. अशारीतीने कृष्णाने द्रौपदीवर येऊ घातलेले संकटांतुन तीला वाचविले. 
मराठी अर्थ (स्वैर) 
ती म्हणते, हे कृष्णा, महाबाहो कृष्णा, देवकीच्या नंदना, वासुदेवा , जगन्नाथा, संकटांतून मुक्त करणार्‍या, विश्र्वात्म्या, विश्र्वजनका, विश्र्वाचे दुःख हरणार्‍या, अव्यय प्रभो, गोपाला, प्रजापाला, परात्परा तुला मी नतमस्तक होते. 

हे वरेण्या, वर देणार्‍या, गतीहीनांना गती देणार्‍या, पुराणपुरुषा, प्राण-मन वृत्तींना अगोचर, सर्वाद्यक्षा मी तुला शरण आले आहे. हे देवा, शरणागत वत्सला माझ्याकडे आपला कृपाकटाक्ष टाक. हे पीताम्बर परिधान केलेल्या, नुकत्याच उमललेल्या निळ्या कमळाप्रमाणे श्याम असलेल्या, कौस्तुभमणी भूषणाने शोभणार्‍या, सर्व भूतमात्रांचा आदि-अंत असलेल्या, परात्पर ज्योतीर्विश्र्वात्मा, सर्वाचे बीज व सर्वसम्पदा देणार्‍या, हे नाथा देवेशा तुझ्यामुळे आम्हाला घोर आपत्तींतही भय वाटत नाही. पूर्वी कौरवांच्या सभेमध्ये दुःशासनापासून जसे माझे रक्षण केलेस तसेच आत्तासुद्धा आमच्यावर कोसळलेल्या संकटाचे हरण कर.   

DroupadiKruta ShriKrishna Prarthana

द्रौपदीकृता श्रीकृष्ण प्रार्थना

Custom Search

Laxmi Kavacham लक्ष्मीकवचम्

Laxmi Kavacham 
Laxmi Kavacham is in Sanskrit. It is from Brahmavaivart Purana Ganapati Khanda Adhyay 22 from 1 to 17. This kavacham is given to Indra by God Hari. The devotee who wears this kavacham around his neck or on right hand becomes a wealthy person, victorious in all his endeavours or wars against enemies.

लक्ष्मीकवचम्

नारद उवाच

आविर्भूय हरिस्तस्मै किं स्तोत्रं कवचं ददौ ।

महालक्ष्म्याश्र्च लक्ष्मीशस्तन्मे ब्रूहि तपोधन ॥ १ ॥

नारायण उवाच 

पुष्करे च तपस्तप्त्वा विरराम सुरेश्र्वरः ।

आविर्बभूव तत्रैव क्लिष्टं दृष्ट्वा हरिः स्वयम् ॥ २ ॥

तमुवाच हृषीकेशो वरं वृणु यथेप्सितम् ।

स च वव्रे वरं लक्ष्मीमीशस्तस्मै ददौ मुदा ॥ ३ ॥

वरं दत्वा हृषीकेशः प्रवक्तुमुपचक्रमे । 

हितं सत्यं च सारं च परिणामसुखावहम् ॥ ४ ॥

श्रीमधुसुदन उवाच 

गृहाण कवचं शक्र सर्वदुःखविनाशनम् ।

परमैश्वर्यजनकं सर्वशत्रुविमर्दनम् ॥ ५ ॥

ब्रह्मणे च पुरा दत्तं संसारे च जलप्लुते ।

यद् धृत्वा जगतां श्रेष्ठः सर्वैश्र्वर्ययुतो विधिः ॥ ६ ॥

बभूवुर्मनवः सर्वे सर्वैश्र्वर्ययुता यतः ।

सर्वैश्र्वर्यप्रदस्यास्य कवचस्य ऋषिर्विधिः ॥ ७ ॥

पङ्क्तिश्छश्र्च सा देवी स्वयं पद्मालया सुर ।

सिद्धैश्र्वर्यजपेष्वेव विनियोगः प्रकीर्तितः ॥ ८ ॥

यद् धृत्वा कवचं लोकः सर्वत्र विजयी भवेत् ।

मस्तकं पातु मे पद्मा कण्ठं पातु हरिप्रिया ॥ ९ ॥     

नासिकां पातु मे लक्ष्मीः कमला पातु लोचनम् । 

केशान् केशवकान्ता च कपालं कमलालया ॥ १० ॥

जगत्प्रसूर्गण्डयुग्मं स्कन्धं सम्पत्प्रदा सदा ।

ॐ श्रीं कमलवासिन्यै स्वाहा पृष्ठं सदावतु ॥ ११ ॥

ॐ श्रीं पद्मालयायै स्वाहा वक्षः सदावतु ।

पातु श्रीर्मम कङ्कालं बाहुयुग्मं च ते नमः ॥ १२ ॥

ॐ हृीं श्रीं लक्ष्म्यै नमः पादौ पातु मे संततं चिरम् ।

ॐ हृीं श्रीं नमः पद्मायै स्वाहा पातु नितम्बकम् ॥ १३ ॥

ॐ श्रीं महालक्ष्म्यै स्वाहा सर्वाङ्गं पातु मे सदा ।

ॐ हृीं श्रीं क्लीं महालक्ष्म्यै स्वाहा मां पातु सर्वतः ॥ १४ ॥

इति ते कथितं वत्स सर्वसम्पत्करं परम् ।

सर्वैश्र्वर्यप्रदं नाम कवचं परमाद्भुतम् ॥ १५ ॥

गुरुमभ्यर्च्य विधिवत् कवचं धारयेत्तु यः ।

कण्ठे वा दक्षिणे बाहौ स सर्वविजयी भवेत् ॥ १६ ॥    

महालक्ष्मीर्गृहं तस्य न जहाति कदाचन ।

तस्य छायेव सततं सा च जन्मनि जन्मनि ॥ १७ ॥

इदं कवचमज्ञात्वा भजेल्लक्ष्मीं सुमन्दधीः ।

शतलक्षप्रजप्तोऽपि न मन्त्रः सिद्धिदायकः ॥ १८ ॥

॥ इति श्रीब्रह्मवैवर्ते इन्द्रं प्रति हरिणोपदिष्टं लक्ष्मीकवचं सम्पूर्णम् ॥

(गणपतिखण्ड अध्याय २२/१-१७)

लक्ष्मीकवच मराठी अर्थ (स्वैर)
नारदांनी विचारले,
तपोधन ! लक्ष्मीपती श्रीहरिने प्रगट होऊन इन्द्राला महालक्ष्मीचे कोणचे कवच व स्तोत्र दिले, ते मला सांगा.
नारायण म्हणाले, 
नारदा ! जेव्हां इंद्राने पुष्करमध्ये तपस्या केली व शान्त झाले, तेव्हां त्याचे ते कष्ट बघून स्वतः श्रीहरिनी त्याला दर्शन दिले. त्या हृषीकेशाने सांगितले की, तुझ्या इच्छेनुसार वर मागुन घे. तेव्हां इन्द्राने लक्ष्मी(ऐश्र्वर्य,सम्पत्ती) मागुन घेतली. ती श्रीहरिने त्याला आनंदाने दिली. वर दिल्यानंतर हृषीकेशाने हितकारक, सत्य, साररुप आणि सुखदायक परिणाम देणारे असे वचन सांगावयास सुरवात केली. 
श्रीमधुसुदन म्हणाले,
इन्द्रा ! लक्ष्मी (ऐश्र्वर्य,सम्पत्ती)  प्राप्त होण्यासाठी तू हे लक्ष्मीकवच ग्रहण कर. ते सर्व दुःखांचा नाश करणारे, परम ऐश्र्वर्य देणारे आणि सर्व शत्रुंचा नाश करणारे आहे. पूर्वी जेव्हां सर्वत्र जल पसरले होते, तेव्हां मी ब्रह्मदेवाला हे दिले होते. ज्याच्या धारणामुळे ब्रह्मदेव तीन्ही लोकीं श्रेष्ठ होऊन ऐश्र्वर्य संपन्न झाले. याच्या धारणामुळे सर्व मनुही ऐश्र्वर्यसंपन्न झाले होते. 
देवराज या सर्वैश्र्वर्यप्रद कवचाचे ब्रह्मा ऋषि आहेत. पक्तिं छंद आहे. स्वतः पद्मालया देवता आहे. आणि याचा विनियोग सिद्धैश्र्वर्य जपामध्ये याचा विनियोग सांगितला गेला आहे. या कवचाला धारण करुन लोक सर्वत्र विजयी होतात. 
कवच
पद्मा माझ्या मस्तकाचे रक्षण करो.  हरिप्रिया माझ्या कण्ठाचे रक्षण करो. लक्ष्मी माझ्या नाकाचे, कमला माझ्या नेत्रांची रक्षा करो. केशवकान्ता केसांची, कमलालया कपाळाची, जगत् जननी दोन्ही गालांची आणि सम्पतप्रदा माझ्या खांद्यांची नेहमी रक्षा करो.    
ॐ श्रीं कमलवासिन्यै स्वाहा माझ्या पाठीचे नेहमी रक्षण करो.   
ॐ श्रीं पद्मालयायै स्वाहा माझ्या वक्षःस्थळाचे रक्षण करो. 
श्री देवीला नमस्कार. ती माझ्या दोन्ही भुजांचे व दोन्ही पायांचे रक्षण करो. 
ॐ हृीं श्रीं नमः पद्मायै स्वाहा माझ्या नितम्बांचे रक्षण करो. 
ॐ श्रीं महालक्ष्म्यै स्वाहा माझ्या सर्वांगांचे रक्षण करो. 
ॐ हृीं श्रीं क्लीं महालक्ष्म्यै स्वाहा माझी सर्व बाजुंकडून रक्षा करो. 

पुत्रा, अशा प्रकारे मी तुला या सर्वैश्र्वर्यप्रद नावाच्या परमोत्कृष्ट कवचाचे कथन केले. हे परम अद्भुत कवच सर्व सम्पत्ती देणारे आहे. जो मनुष्य विधिपूर्वक गुरुची पूजा करुन या कवचाला गळ्यांत अथवा उजव्या दंडावर धारण करतो, तो सर्वांचा जेता होतो. महालक्ष्मी त्याच्या घराचा कधीही त्याग करत नाही. जन्मोजन्मी त्याच्या सावलीसारखी त्याच्याजवळ राहाते. जो मन्दबुद्धि ह्या कवचाला जाणून घेतल्याशिवाय लक्ष्मीची करोडो जप करुन भक्ति करतो त्याची मंत्रसिद्धि होत नाही.  

Laxmi Kavacham

लक्ष्मीकवचम्

Custom Search

Ashtavakrakrut Shrikrishna Stotra अष्टावक्रकृतं श्रीकृष्णस्तोत्रम्

Ashtavakrakrut Shrikrishna Stotra 
Ashtavakrakrut Shrikrishna Stotra is in Sanskrit. It is a beautiful creation of Asit putra (son) Deval (Ashtavakra). He was a great devotee of God Shrikrishna. He devoted God Shrikrishna for many thousand years.

अष्टावक्रकृतं श्रीकृष्णस्तोत्रम् 

अष्टावक्र उवाच

गुणातीत गुणाधार गुणबीज गुणात्मक ।

गुणीश गुणिनां बीज गुणायन नमोऽस्तु ते ॥ १ ॥

सिद्धिस्वरुप सिद्ध्यंश सिद्धिबीज परात्पर ।

सिद्धिसिद्धगणाधीश सिद्धानां गुरवे नमः ॥ २ ॥

हे वेदबीज वेदज्ञ वेदिन् वेदविदां वर ।

वेदाज्ञातोऽसि रुपेश वेदज्ञेश नमोऽस्तु ते ॥ ३ ॥

ब्रह्मानन्तेश शेषेन्द्र धर्मादीनामधीश्र्वर ।

सर्व सर्वेश शर्वेश बीजरुप नमोऽस्तु ते ॥ ४ ॥

प्रकृते प्राकृत प्राज्ञ प्रकृतीश परात्पर ।

संसारवृक्ष तद्बीज फलरुप नमोऽस्तु ते ॥ ५ ॥

सृष्टिस्थित्यन्तबीजेश सृष्टस्थित्यन्तकारण ।

महाविराट् तरोर्बीज राधिकेश नमोऽस्तु ते ॥ ६ ॥  

अहो यस्य त्रयः स्कन्धा ब्रह्मविष्णुमहेश्र्वराः ।

शाखा प्रशाखा वेदाद्यास्तपांसि कुसुमानि च ॥ ७ ॥

संसारविफला एव प्रकृत्यङ्कुरमेव च ।

तदाधार निराधार सर्वाधार नमोऽस्तु ते ॥ ८ ॥

तेजोरुप निराकार प्रत्यक्षानूहमेव च ।

सर्वाकारातिप्रत्यक्ष स्वेच्छामय नमोऽस्तु ते ॥ ९ ॥

॥ इति श्रीब्रह्मवैवर्ते अष्टावक्रकृतं श्रीकृष्णस्तोत्रं सम्पूर्णम् ॥

(श्रीकृष्णजन्मखण्ड अध्याय २९/४०-४८)

मराठी अर्थ (स्वैर)
अष्टावक्र म्हणाले

हे भगवन् ! आपण (सत्व,रज व तम) तीनही गुणांच्या पलीकडे असुनही सर्व गुणांचे आधार आहात. गुणांचे कारण व गुणस्वरुप आहात. गुणांचे स्वामी तसेच त्यांचे आदिकारण आहात. गुणनिधे ! आपल्याला नमस्कार आहे. आपण सिद्धिस्वरुप आहात. सर्व सिद्धि आपल्या अंशरुप आहेत. आपण सिद्धिंचे बीज व परात्पर आहात. सिद्धि व सिद्धगणांचे अधीश्र्वर आहात. तसेच सर्व सिद्धांचे गुरु आहात. आपल्याला नमस्कार आहे. वेदांच्या बीजस्वरुप असलेल्या हे परमात्मन् ! आपण वेदांचे ज्ञाते, वेदवान् तसेच वेदवेत्तांमध्ये श्रेष्ठ आहात. वेदसुद्धा तुम्हांला पूर्णपणे ओळखु शकले नाहीत. रुपेश्र्वर आपण वेदज्ञानींचे स्वामी आहात. आपल्याला नमस्कार आहे. आपण ब्रह्मा, विष्णु, शंकर, शेष, इन्द्र, आणि धर्म आदिंचे अधिपती आहात. स्रस्वरुप सर्वेश्र्वर आपण महादेवांचेही स्वामी आहात. सर्वांच्या बीजरुपी गोविन्दा ! आपल्याला नमस्कार आहे. आपणच प्रकृति व त्यांतील पदार्थ आहात. प्राज्ञ, प्रकृतिचे स्वामी व परात्पर आहात. संसार वृक्ष, त्याचे बीज आणि फलरुप आहात. आपल्याला नमस्कार आहे. सृष्टि, रक्षण व संहार कारण आहात. महाविराट् (नारायण) रुपी वृक्षाचे बीज राधावल्लभ ! आपल्याला नमस्कार आहे. अहो ! आपण ज्याचे बीज आहात त्या महाविराट् रुपी वृक्षाचे तीन खांदे ब्रह्मा, विष्णु व महेश आहेत. वेदादि शास्त्र त्याच्या फांद्या व उपफांद्या आहेत आणि तपस्या हे फुल आहे. ज्याचे फल संसार आहे. हा वृक्ष प्रकृतिचे कार्य आहे. आपणच त्याचा आधार आहात. परंतु आपला आधार कोणीही नाही. सर्वाधार असलेल्या आपल्याला नमस्कार आहे. तेजःस्वरुप, निराकार, सर्वरुप, प्रत्यक्षाचा अविशष, स्वेच्छामय परमेश्र्वरा आपल्याला नमस्कार आहे.       Ashtavakrakrut Shrikrishna Stotra

 अष्टावक्रकृतं श्रीकृष्णस्तोत्रम् 

  

Custom Search

Go (Cow) Sukta गो-सूक्त

Go (Cow) Sukta 
Go (Cow) Sukta is in Sanskrit. It is from Atharvaveda 4th Kanda 21st Sukta. Rushi is Brahma and Devata is Go Mata. Go is our wealth. It is said that everything man acquires is because of Go Mata. It is a praise of Go Mata.

गो-सूक्त 

माता रुद्राणां दुहिता वसूनां स्वसादित्यानाममृतस्य नाभिः ।

प्र नु वोचं चिकितुषे जनाय मा गामनागामदितिं वधिष्ट ॥ १ ॥ (पा.गृ.सू. १/३/२७)

आ गावो अग्मन्नुत भद्रमक्रन्त्सीदन्तु गोष्टे रणयन्त्वस्मे ।

प्रजावतीः पुरुरुपा इह स्युरिन्द्राय पूर्वीरुषसो दुहानाः ॥ २ ॥

न ता नशन्ति न दभाति तस्करो नासामामित्रो व्यथिरा दधर्षति ।

देवांश्र्च याभिर्यजते ददाति च ज्योगित्ताभिः स च ते गोपतिः सह ॥ ३ ॥

गावो भगो गाव इन्द्रो म इच्छाद्गावः सोमस्य प्रथमस्य भक्षः ।

इमा या गावः स जनास इन्द्र इच्छामि हृदा मनसा चिदिन्द्रम् ॥ ४ ॥   

यूयं गावो मेदयथा कृशं चिदश्रीरं चित्कृणुथा सुप्रतीकम् ।

भद्रं गृहं कृणुथ भद्रवाचो बृहद् वो वय उच्यते सभासु ॥ ५ ॥

प्रजावतीः सूयवसे रुशन्तीः शुद्धा अपः सुप्रपाणे पिबन्तीः ।

मा व स्तेन ईशत माघशंसः परि वो रुद्रस्य हेतिर्वृणक्तु ॥ ६ ॥

इति गो-सूक्त
Go-Sukta
Mata Rudranam Duhita Vasunam Svasadityanamamritasya Navel.
Pra vocham medical practitioners 19 (PSG 1/3/24)
Aa gavo agamanut bhadramkrantseedantu goshte ranayantvasme.
Prajavati: Pururupa ih Surindraya Purushrushso Duhana:॥ 29
Na naashnti na dabhati taskaro nasamamitro vythira dadarshti.
Devanshch Yabhiriyajate Dadati Ch JyogitabhibhSac Te Gopati: Sah 39
Gavo bhago gav indro in will.
Ima or Gavah: Janas Indra Ichchami Hearta Mansa Chidindram ४॥
Yuno Gavo Medayatha Krishnam Chidashreeram Chittkruthana Supratikam.
Bhadran Griha Krunuth Bhadravacho Brihad Vay Uchiyate Sasasu 59
Prajavati: Suyyavse Roushanti: Shuddha Up: Suprapane Pibanti.
Maa and sthen isht maaghashan: pari woh rudrasya haetivranuktu ६॥

Iti Go-Sukta

गो-सूक्त मराठी अर्थ (स्वैर) 
१) गाय रुद्रांची माता, वसुंची कन्या, अदितिपुत्रांची बहिण आणि तुपरुपी अमृताचा खजिना आहे. प्रत्येक विचारशील पुरुषाला मी हे समजावून सांगितले आहे की, निरपराध व अवध्य गाईचा वध करु नको.
२) गायींनी आमच्याकडे येऊन आमचे कल्याण केले आहे. त्यांनी आमच्या गोशाळेंत सुखाने बसावे आणि त्यांच्या सुंदर आवाजाने ती (गोशाळा) भरुन जाऊ दे. या विविध रंगांच्या गायी अनेक प्रकारची वासरे जन्मास घालूं देत. आणि इंद्राच्या यजनासाठी (पूजनासाठी) उषःकालाच्या आधी दूध देणारी होवो.
३) त्या गायी नष्ट न होवोत. त्यांना चोर चोरुन न नेवो. त्यांना शत्रु त्रास न देवो. ज्या गायींच्यामुळे त्यांचा मालक देवतांचे यजन करण्यास व दान देण्यास समर्थ होतो, त्या नेहमी त्याच्याजवळ कायम (जोडलेल्या) राहोत.
४) गायी आमचे मुख्य धन होवोत. इन्द्र आम्हाला गोधन देवो. तसेच यज्ञांची मुख्य वस्तु सोमरसाच्या बरोबरीने दूध हाही नैवेद्य बनो. ज्याच्याजवळ गायीं आहेत तो एकप्रकारे इंद्रच आहे. मी श्रद्धायुक्त अंतःकरणाने गायीपासून प्राप्त झालेल्या (दूध, तूपआदी) पदार्थांनी इन्द्र देवांचे पूजन करु इच्छितो. 
५) गायीनो ! तुम्ही कृश शरीराच्या व्यक्तिस धष्ट-पुष्ट बनवता. तेजोहिनाला सुंदर (तेजस्वी) बनविता. आमच्या घर आपल्या मंगलमय हंबरड्याने मंगलमय बनविता. म्हणूनच सभांमध्ये तुमचेच महात्म्य गायीले जाते. 

६) गायींनो तुम्ही पुष्कळ वासरांना जन्म द्या. तुम्हाला चरण्यासाठी चांगला चारा मिळो. चांगल्या जलाशयांतील स्वच्छ पाणी तुम्हाला पिण्यास मिळो. तुम्ही चोर व दुष्ट हिंसक जीवांपासून सावध रहा आणि रुद्राचे शस्त्र तुमचे सर्व बाजूंनी रक्षण करो.  

Go (Cow) Sukta

गो-सूक्त 

Custom Search

Rudra Sukta रुद्र सूक्त

Rudra Sukta 
Rudra Sukta is in Sanskrit. This is a God Shiva Sukta. It is important while performing RudraBhishekha. This sukta gives Moksha to devotee. After RudraBhisheka, reciting this sukta for 11 times completes RudraBhishek.

रुद्र सूक्त 

नमस्ते रुद्र मन्यव उतो त इषवे नमः ।

बाहुभ्यामुत ते नमः ॥ १ ॥

मराठी अर्थ (स्वैर)

१) हे रुद्र ! आपल्याला नमस्कार आहे. आपल्या क्रोधाला नमस्कार आहे. आपल्या बाणाला नमस्कार आणि आपल्या भुजांना नमस्कार आहे. 

या ते रुद्र शिवा तनूरघोराऽपापकाशिनी । 

तया नस्तन्वा शन्तमया गिरिशन्ताभि चाकशीहि ॥ २ ॥

२) हे गिरिशन्त ! अर्थात पर्वतावर राहून सुख वाढविणारे रुद्र ! आम्हाला आपल्या मङ्गलमयी मूर्तिने बघा.  जी सौम्य असल्याकारणाने केवळ पुण्याचेच फळ प्रदान करणारी आहे. 

यामिषुं गिरिशन्त हस्ते बिभर्ष्यस्तवे ।

शिवां गिरित्र तां कुरु मा हि ँूसीः पुरुषं जगत् ॥ ३ ॥

३) हे गिरिशन्त ! हे गिरीश ! अर्थात् पर्वतावर राहून त्राण करणार्‍या आपण प्रलय करण्यासाठी ज्या बाणाला आपण हातात धारण करता त्याला सौम्य (थोपवा) करा आणि जगतांतील जीवांची हिंसा करुं नका.

शिवेन वचसा त्वा गिरिशाच्छा वदामसि ।

यथा नः सर्वमिज्जगदयक्ष्मः सुमना असत् ॥ ४ ॥

४) हे गिरिश ! आम्ही आपल्या(कृपे)ला प्राप्त करण्यासाठी मंगलमयी स्तोत्राने आपली प्रार्थना करत आहोत. ज्यामुळे आमचे संपूर्ण जग रोगरहित व प्रसन्न होवो.

अध्यवोचदधिवक्ता प्रथमो दैव्यो भिषक् ।

अहींश्र्चसर्वाञ्जम्भयन्त्सर्वाश्र्चयातुधान्योऽधराचीः परा सुव ॥ ५ ॥  

५) शास्त्रला धरुन बोलणार्‍या, देवांचे हित कारणार्‍या, सर्व रोगांचा नाश करणार्‍या प्रथम रुद्र ! आमचे इष्ट सर्पादिकांचा नाश आणि अधोगामिनी राक्षसींना पण आमच्यापासून दूर ठेवो.  

असौ यस्ताम्रो अरुण उत बभ्रुः सुमङ्गलः ।

ये चेन ँू रुद्रा अभितो दिक्षु श्रिताः सहस्त्रशोऽवैषा ँू हेडईमहे ॥ ६ ॥ 

६) हे जे ताम्र, अरुण आणि पिङ्गल वर्णाचे मङ्गलमय सूर्यरुप रुद्र आहेत व ज्यांच्या चारी बाजूंना सहस्त्र किरणरुपी रुद्र आहेत त्यांच्या क्रोधाचे आम्ही भक्ति करुन निवारण करतो.

असौ योऽवसर्पति नीलग्रीवो विलोहितः ।

उतैनं गोपा अदृश्रन्नदृश्रन्नुदहार्यः स दृष्टो मृडयाति नः ॥ ७ ॥

७) हे जे विशेष रक्तवर्ण सूर्यरुपी नीलकण्ठ रुद्र चलस्वरुप आहेत, त्यांना गोप बघत आहेत, नद्या बघत आहेत ते त्यांना आम्ही बघितल्यावर ते आमचे कल्याण करोत.

नमोऽस्तु नीलग्रीवाय सहस्त्राक्षाय मीढुषे ।

अथो ये अस्य सत्वानोऽहं तेभ्योऽकरं नमः ॥ ८ ॥

८)  सिंचन करणार्‍या सहस्त्र नेत्र असलेल्या पर्जन्यरुप नीलकण्ठ रुद्राला आमचा नमस्कार आहे. त्यांचे जे अनुचर आहेत त्यांनापण आमचा नमस्कार आहे. 

प्रमुञ्च धन्वनस्त्वमुभयोरार्त्न्योर्ज्याम् ।

याश्च ते हस्त इषवः परा ता भगवो वप ॥ ९ ॥

९) हे भगवन् ! आपल्या धनुष्यामध्ये ही जी दोरी आहे ती सोडा करा व हातामध्ये जो बाण आहे तो पण बाजुला करुन आमच्यासाठी सौम्य (कृपाळु) व्हा.

विज्यं धनुः कपर्दिनो विशल्यो बाणवाँ उत ।

अनेशन्नस् या इषव आभुरस्य निषङ्गधिः ॥ १० ॥

१०) जटाधारी रुद्राचे धनुष्य दोरी नसलेले, भाता बाण नसलेला आणि म्यान खड्ग नसलेले होवो.

या ते हेतिर्मीढुष्टम हस्ते बभूव ते धनुः ।

तयाऽस्मान्विश्वतस्त्वमयक्ष्मया परि भुज ॥ ११ ॥ 

११) हे संतृप्त करणार्‍या रुद्र ! आपल्या हातांत जी आयुधे आहेत व जे आपले धनुष्य आहे त्या (आम्हाला) उपद्रव न देणार्‍या आयुधांनी व धनुष्याने सर्व बाजुंनी आमचे रक्षण करा.

परि ते धन्वनो हेतिरस्मान्वृणक्तु विश्वतः ।

अथो य इषुधिस्तवारे अस्मन्नि धेहि तम् ॥ १२ ॥

१२) धनुर्धारी असणार्‍या आपले जे हे शस्त्र आहे ते आमचे रक्षण करण्यासाठी आमच्या चारी बाजु व्यापुन राहो. परंतु आपला तीरकमठा मात्र आमच्यापासुन लांब ठेवा. 

अवतत्य धनुष्ट्व ँू सहस्त्राक्ष शतेषुधे ।

निशीर्य शल्यानां मुखा शिवो नः सुमना भव ॥ १३ ॥

१३) हे सहस्त्र नेत्र असणार्‍या, शेकडो भाते असलेल्या रुद्र ! आपण आपले धनुष्य दोरी रहित व बाणांची टोके धाररहित करुन आमच्यासाठी कल्याणदायी व आनंददायी व्हा.

नमस्त आयुधायानातताय धृष्णवे ।

उभाभ्यामुत ते नमो बाहुभ्यांतव धन्वने ॥ १४ ॥

१४) हे रुद्र ! धनुष्यावर न चढवलेल्या आपल्या बाणांना नमस्कार आहे. आपल्या दोन्ही भुजांना नमस्कार आहे.  तसेच शत्रु संहारक आपल्या धनुष्याला नमस्कार आहे.

मानो महान्तमुत मा नो अर्भकं मा न उक्षन्तमुत मा न उक्षितम् ।

मा नो वधीः पितरं मोत मातरं मा नः प्रियास्तन्वो रुद्र रीरिषः ॥ १५ ॥

१५) हे रुद्र ! आमच्या ज्येष्ठ जनांना मारु नका. आमच्या मुलांना मारु नका. आमच्या तरुणांना मारु नका. आमच्या भ्रूणांना मारु नका. आमच्या माता-पित्याची हिंसा करु नका. आमच्या प्रिय जनानां मारु नका. आमचे पुत्र-पौत्रादिक यांना मारु नका.

मा नस्तोके तनये मा न आयुषि मा नो गोषु मा नो अश्वेषु रीरिषः ।

मा नो वीरान् रुद्र भामिनो वधीर्हविष्मन्तः सदमित्वा हवामहे ॥ १६ ॥ 

१६) हे रुद्र ! आमच्या मुलांवर व पौत्रांवर क्रोध करु नका. आमच्या वीरांना मारु नका. आम्ही हविष्य घेऊन निरन्तर यज्ञार्थ असलेल्या गायी व घोड्यांवर क्रोध करु नका. आम्ही क्रोधयुक्त असलेल्या आपले आवाहन करतो.
शंकरांच्या प्रसन्नतेसाठी या सूक्ताचा पाठ विशेष महत्वाचा सांगितलेला आहे. शंकरांची पूजा करतांना जलधारेचे अनन्यसाधारण महत्व पूर्वींपासून मानलेले आहे.  म्हणूनच भगवान शंकरांच्या पूजेंत रुद्राभिषेकाची परंपरा आहे. या रुद्राभिषेकामध्ये या रुद्र सूक्ताचे अग्रस्थान आहे. 
रुद्राभिषेकामध्ये रुद्राष्टाध्यायीच्या पाठामध्ये अकरावेळा या सूक्ताची आवृत्तीकेल्यावर पूर्ण रुद्राभिषेक मानला जातो. हे रुद्र सूक्त त्रिविध तापांपासून मुक्त करणारे व मोक्षप्राप्तीच्या मार्गावर नेणारे मानले जाते. 

(सर्व माहिती आधारित वेद-कथाङ्क- कल्याण गीता प्रेस गोरखपुर )   

Rudra Sukta

रुद्र सूक्त 

Custom Search

Atha Shri Vyankatesh Stotra श्रीव्यंकटेश स्तोत्रम्

Atha Shri Vyankatesh Stotra
Atha Shri Vyankatesh Stotra is in Marathi. It is composed by Devidas who was a great devotee of God Venkatesha.

श्रीव्यंकटेश स्तोत्रम्

श्रीगणेशाय नमः । श्रीव्यंकटेशाय नमः ।

ॐ नमो जी हेरंबा ।सकळादि तूं प्रारंभा ।

आठवूनि तुझी स्वरुपशोभा । वंदन भावें करीतसे ॥ १ ॥

नमन माझे हंसवाहिनी । वाग्वरदे विलासिनी ।

ग्रंथ वदावया निरुपणी । भावार्थखाणी जयामाजी ॥ २ ॥

नमन माझे गुरुवर्या । प्रकाशरुपा तूं स्वामिया ।

स्फूर्ति द्यावी ग्रंथ वदावया । जेणें श्रोतया सुख वाटे ॥ ३ ॥

नमन माझे संतसज्जना । आणि योगियां मुनिजनां ।

सकळ श्रोतयां सज्जना । नमन माझे साष्टांगी ॥ ४ ॥

ग्रंथ ऐका प्रार्थनाशतक । महादोषासी दाहक ।

तोषूनियां वैकुंठनायक । मनोरथ पूर्ण करील ॥ ५ ॥

जयजयाजी व्यंकटरमणा । दयासागरा परिपूर्णा ।

परंज्योति प्रकाशगहना । करितों प्रार्थना श्रवण कीजे ॥ ६ ॥

जननीपरी त्वा पाळिलें । पितयापरी त्वां सांभाळिले ।

सकळ संकटापासूनि रक्षिलें । पूर्ण दिधलें प्रेमसुख ॥ ७ ॥

हें अलोलिक जरी मानावें । तरी जग हें सृजिलें आघवें ।

जनकजनीपण स्वभावें । सहज आलें अंगासी ॥ ८ ॥

दीनानाथा प्रेमासाठी । भक्त रक्षिले संकटी । 

प्रेम दिधलें अपूर्व गोष्टी । भजनासाठी भक्तांच्या ॥ ९ ॥

आतां परिसावी विज्ञापना । कृपाळुवा लक्ष्मीरमणा ।

मज घालोनी गर्भाधाना । अलौकिक रचना दाखविली ॥ १० ॥

तुज न जाणतां झालों कष्टी । आतां दृढ तुझे पायीं घातली मिठी ।

कृपाळुवा जगजेठी । अपराध पोटीं घालीं माझें ॥ ११ ॥

माझिया अपराधांच्या राशी । भेदोनि गेल्या गगनासी ।

दयावंता हृषीकेशी । आपुल्या ब्रीदासी सत्य करीं ॥ १२ ॥

पुत्राचे सहस्त्र अपराध । माता काय मानी तयाचा खेद ।

तेवीं तू कृपाळू गोविंद । मायबाप मजलागी ॥ १३ ॥

उदडांमाजी काळेगोरे । काय निवडावें निवडणारे ।

कुचलिया वृक्षांची फळें । मधुर कोठोनि असतील ॥ १४ ॥

अराटीलागीं मृदुला । कोठोनि असेल कृपावंता ।

पाषाणासी गुल्मलता । कैसियापरी फुटतील ॥ १५ ॥

आपादमस्तकावरी अन्यायी । परी तुझे पदरीं पडिलों पाहीं ।

आतां रक्षण नाना उपायीं । करणें तुज उचित ॥ १६ ॥

समर्थाचिये घरीचे श्र्वान । त्यासी सर्वही देती मान ।

तैसा तुज म्हणवितों दीन । हा अपमान कवणाचा ॥ १७ ॥  

लक्ष्मी तुझे पायांतळी । आम्ही भिक्षेसी घालोनि झोळी ।

येणे तुझी ब्रीदावळी । कैसी राहील गोविंदा ॥ १८ ॥

कुबेर तुझा भांडारी । आम्हां फिरविसी दारोदारीं ।

यांत पुरुषार्थ मुरारी । काय तुजला पैं आला ॥ १९ ॥

द्रौपदीसी वस्त्रें अनंता । देत होतासी भाग्यवंता । 

आम्हांलागी कृपणता । कोठोनि आणिली गोविंदा ॥ २० ॥

मावेची करुनी द्रौपदी सती । अन्ने पुरविलीं मध्यरातीं ।

ऋषीश्र्वरांच्या बैसल्या पंक्ती । तृप्त केल्या क्षणमात्रें ॥ २१ ॥

अन्नासाठी दाही दिशा । आम्हा फिरविसी जगदिशा । 

कृपाळुवा परमपुरुषा । करुणा कैसी तुज न ये ॥ २२ ॥

अंगीकासा री या शिरोमणी । तुज प्रार्थितो मधुर वचनीं ।

अंगीकार केलिया झणीं । मज हातीचे न सोडावें ॥ २३ ॥

समुद्रे अंगीकारिला वडवानळ । तेणें अंतरी होतसे विव्हळ ।

ऐसें असोनि सर्वकाळ । अंतरी सांठविला तयानें ॥ २४ ॥

कूर्में पृथ्वीचा घेतला भार । तेणे सोडिला नाहीं बडिवार ।

एवढा ब्रह्मांड गोळ थोर । त्याचा अंगीकार पै केला ॥ २५ ॥

शंकरे धरिलें हाळाहळा । तेणे नीळवर्ण झाला गळा ।

परी त्यागिले नाही गोपाळा । भक्तवत्सला गोविंदा ॥ २६ ॥

माझ्या अपराधांच्या परी । वर्णितां शिणली वैखरी ।

दुष्ट पतित दुराचारी । अधमाहूनि अधम ॥ २७ ॥

विषयासक्त मंदमति आळशी । कृपण कुव्यसनी मलिन मानसीं ।

सदा सर्वकाळ सज्जनांसी । द्रोह करी सर्वदा ॥ २८ ॥

वचनोक्ति नाहीं मधुर । अत्यंत जनासी निष्ठुर ।

सकळ पामरांमाजीं पामर । व्यर्थ बडिवार जगी वाजे ॥ २९ ॥

काम क्रोध मद मत्सर । हें शरीर त्यांचे बिढार ।

कामकल्पनेसी थोर । दृढ येथे केला असे ॥ ३० ॥

अठरा भार वनस्पतींची लेखणी । समुद्र भरला मषीकरुनी ।

माझे अवगुण लिहितां धरणीं । तरी लिहिले न जाती गोविंदा ॥ ३१ ॥

ऐसा पतित मी खरा । तरी तूं पतितपावन शारङ्गधरा । 

तुवां अंगीकार केलिया गदाधरा । कोण गुणदोष गणील ॥ ३२ ॥

नीचा रतली रायासीं । तिसी कोण म्हणेल दासी ।

लोह लागतां परिसासी । पूर्वस्थिती मग कैंची ॥ ३३ ॥

गांवीचे होते लेंडवोहळ । गंगेसी मिळतां गंगाजळ ।

काकविष्ठेचे झाले पिंपळ । तयांसी निंद्य कोण म्हणे ॥ ३४ ॥

तैसा कुजाति मी अमंगळ । परी तुझा म्हणवितो केवळ ।

कन्या देऊनियां कुळ । मग काय विचारावे ॥ ३५ ॥

जाणत असतां अपराधी नर । तरी कां केला अंगीकार ।

अंगीकारावरी अव्हेर । समर्थें केला न पाहिजे ॥ ३६ ॥

धांव पाव रे गोविंदा । हातीं घेवोनियां गदा ।

करी माझ्या कर्माचा चेंदा । सच्चिदानंदा श्रीहरी ॥ ३७ ॥

तुझिया नामाची अपरिमित शक्ती । तेथें माझी पापें किती । 

कृपाळुवा लक्ष्मीपती । बरवें चित्ती विचारीं ॥ ३८ ॥

तुझें नाम पतितपावन । तुझें नाम कलिमलदहन ।

तुझें नाम भवतारण । संकटनाशन नाम तुझें ॥ ३९ ॥

आता प्रार्थना ऐका कमळापती । तुझे नामी राहो माझी मती । 

हेंचि मागतों पुढतपुढतीं । परंज्योती व्यंकटेशा ॥ ४० ॥

तूं अनंत तुझीं अनंत नामें । तयांमाजी अति सुगमें ।

तीं मी अल्पमति सप्रेमें । स्मरुनि प्रार्थना करीतसें ॥ ४१ ॥

श्रीव्यंकटेशा वासुदेवा । प्रद्युम्ना अनंता केशवा ।

संकर्षणा श्रीधरा माधवा । नारायणा आदिमूर्ती ॥ ४२ ॥

पद्मनाभा दामोदरा । प्रकाशगहना परात्परा । 

आदि अनादि विश्र्वंभरा । जगदुद्धारा जगदीशा ॥ ४३ ॥           

कृष्णा विष्णो हृषीकेशा । अनिरुद्धा पुरुषोत्तमा परेशा ।

नृसिंह वामन भार्गवेशा । बौद्ध कलंकी निजमूर्ती ॥ ४४ ॥

अनाथरक्षका आदीपुरुषा । पूर्णब्रह्म सनातन निर्दोषा ।

सकळमंगळ मंगळाधीशा । सज्जनजीवना सुखमूर्ती ॥ ४५ ॥

गुणातीता गुणाज्ञा । निजबोधरुपा निमग्ना ।

शुद्ध सात्त्विका सूज्ञा । गुणप्राज्ञा परमेश्र्वरा ॥ ४६ ॥

श्रीनिधि श्रीवत्सलांच्छनधरा । भयकृद्भयानाशना गिरिधरा ।

दुष्टदैत्यसंहारकरा । वीरा सुखकरा तूं एक ॥ ४७ ॥

निखिल निरंजन निर्विकारा । विवेकखाणीवैरागवरा ।

मधुमुरदैत्यसंहारकरा । असुरमर्दना उग्रमूर्ती ॥ ४८ ॥

शंखचक्रगदाधरा । गरुडवाहना भक्तप्रियकरा।

गोपीमनरंजना सुखकरा । अखंडित स्वभावें ॥ ४९ ॥

नानानाटकसूत्रधारिया । जगद्व्यापका जगद्वर्या ।

कृपासमुद्रा करुणालया । मुनिजनध्येया मूळमूर्ती ॥ ५० ॥

शेषशयना सार्वभौमा । वैकुंठवासिया निरुपमा ।

भक्तकैवारिया गुणधामा । पाव आम्हा ये समयीं ॥ ५१ ॥ 

ऐसी प्रार्थना करुनि देवीदास । अंतरी आठविला श्रीव्यंकटेश ।

स्मरतां हृदयीं प्रगटला ईश । त्या सुखासी पार नाही ॥ ५२ ॥

हृदयीं आविर्भवली मूर्ती । त्या सुखाची अलोलिक स्थिती ।

आपुले आपण श्रीपती । वाचे हाती बोलवीतसे ॥ ५३ ॥

तें स्वरुप अत्यंत सुंदर । श्रोतीं श्रवण कीजे सादर ।

सांवळी तनु सुकुमार । कुंकुमाकार पादपद्में ॥ ५४ ॥

सुरेख सरळ अंगोळिका । नखें जैसी चंद्ररेखा ।

घोटींव सुनीळ अपूर्व देखा । इंद्रनीळाचिये परी ॥ ५५ ॥

चरणीं वाळे घागरिया । वांकी वरत्या गुजरिया ।

सरळ सुंदर पोटरिया । कर्दळीस्तंभाचियेपरी ॥ ५६ ॥

गुडघे मांडिया जानुस्थळ । कटितटीं किंकिणी विशाळ ।

खालतें विश्र्वउत्पत्तिस्थळ । वरी झळाळी सोनसळा ॥ ५७ ॥

कटीवरतें नाभिस्थान । जेथोनि ब्रह्मा झाला उत्पन्न ।

उदरीं त्रिवळी शोभे गहन । त्रैलोक्य संपूर्ण जयामाजीं ॥ ५८ ॥      

वक्षःस्थळीं शोभे पदक । पाहोनि चंद्रमा अधोमुख ।

वैजयंती करी लखलख । विद्युल्लतेचियेपरी ॥ ५९ ॥

हृदयीं श्रीवत्सलांछन । भूषण मिरवी श्रीभगवान ।

तयावरते कंठस्थान । जयासी मुनिगण अवलोकिती ॥ ६० ॥

उभय बाहुदंड सरळ । नखें चंद्रापरीस तेजाळ ।

शोभती दोन्ही करकमळ । रातोत्पलाचियेपरी ॥ ६१ ॥

मनगटी विराजती कंकणे । बाहुवटीं बाहुभूषणें ।

कंठी लेइली आभरणे। सूर्यकिरणे उगवली ॥ ६२ ॥

कंठावरुते मुखकमळ । हनुवटी अत्यंत सुनीळ ।

मुखचंद्रमा अति निर्मळ । भक्तस्नेहाळ गोविंदा ॥ ६३ ॥

दोन्ही अधरांमाजी दंतपंक्ती । जिव्हा जैसी लावण्यज्योति ।

अधरामृतप्राप्तीची गती । जाणे लक्ष्मी ते सुख ॥ ६४ ॥

सरळ सुंदर नासिक । जेथे पवनासी झाले सुख ।

गंडस्थळींचे तेज अधिक । लखलखित दोहीं भागीं ॥ ६५ ॥

त्रिभुवनीचे तेज एकवटले । बरवेपण सिगेसी आले ।

दोहीं पातयांनी धरिले । तेच नेत्र श्रीहरीचे ॥ ६६ ॥

व्यंकटा भृकुटिया सुनिळा । कर्णद्वयाची अभिनव लीळा ।

कुंडलांच्या फांकती कळा । तो सुखसोहळा अलोलिक ॥ ६७ ॥

भाळ विशाळ सुरेख । वरती शोभे कस्तुरीटिळक । 

केश कुरळे अलोलिक । मस्तकावरी शोभती ॥ ६८ ॥

मस्तकी मुगुट आणि किरीटी । सभोवती झिळमिळ्यांची दाटी ।

त्यावरी मयूरपिच्छांची वेठी । ऐसा जगजेठी देखिला ॥ ६९ ॥

ऐसा तू देवाधिदेव । गुणातीत वासुदेव ।

माझिया भक्तीस्तव । सगुणरुप झालासी ॥ ७० ॥

आतां करु तुझी पूजा । जगज्जीवना अधोक्षजा ।

आर्ष भावार्थ हा माझा । तुज अर्पण केला असे ॥ ७१ ॥      

करुनि पंचामृतस्नान । शुद्धामृत वरी घालून ।

तुज करुं मंगलस्नान । पुरुषसूक्तें करुनियां ॥ ७२ ॥

वस्त्रें आणि यज्ञोपवित । तुजलागीं करुं प्रीत्यर्थ ।

गंधाक्षता पुष्पें बहुत । तुजलागी समर्पू ॥ ७३ ॥

धूप दीप नैवेद्य । फल तांबूल दक्षिणा शुद्ध ।

वस्त्रें भूषणें गोमेद । पद्मरागादि करुनि ॥ ७४ ॥

भक्तवत्सला गोविंदा । ही पूजा अंगीकारावी परमानंदा ।

नमस्कारुनि पादारविंदा । मग प्रदक्षिणा आरंभिली ॥ ७५ ॥

ऐसा षोडषोपचारे भगवंत । यथाविधी पूजिला हृदयांत । 

मग प्रार्थना आरंभिली बहुत । वर प्रसाद मागावया ॥ ७६ ॥

जयजयाजी श्रुतिशास्त्रआगमा । जयजयाजी गुणातीत परब्रह्मा ।

जयजयाजी हृदयवासिया रामा । जगदुद्धारा जगद्गुरु ॥ ७७ ॥

जयजयाजी पंकजाक्षा । जयजयाजी कमळाधीशा ।

जयजयाजी पूर्णपरेशा । अव्यक्तव्यक्ता सुखमूर्ती ॥ ७८ ॥

जयजयाजी भक्तरक्षका । जयजयाजी वैुकुंठनायका ।

जयजयाजी जगपालका । भक्तांसी सखा तू एक ॥ ७९ ॥

जयजयाजी निरंजना । जयजयाजी परात्परगहना ।

जयजयाजी शून्यातितनिर्गुणा । परिसावी विज्ञापना एक माझी ॥ ८० ॥

मजलागी देई ऐसा वर । जेणें घडेल परोपकार ।

हेंचि मागणें साचार । वारंवार प्रार्थितसें ॥ ८१ ॥

हा ग्रंथ जो पठण करी । त्यासी दुःख नसावें संसारी ।

पठणमात्रें चराचरी । विजयी करी जगाते ॥ ८२ ॥

लग्नार्थियाचे व्हावे लग्न । धनार्थियासी व्हावें धन ।

पुत्रार्थियाचे मनोरथ पूर्ण । पुत्र देऊनि करावे ॥ ८३ ॥

पुत्र विजयी आणि पंडित । शतायुषी भाग्यवंत ।

पितृसेवेसी अत्यंत रत । जयाचें चित्त सर्वकाळ ॥ ८४ ॥

उदार आणि सर्वज्ञ । पुत्र देई भक्तालागून ।

व्याधिष्टाची पीडा हरण । तत्काळ कीजे गोविंदा ॥ ८५ ॥

क्षय अपस्मार कुष्ठादि रोग । ग्रंथपठणें सरावा भोग ।

योगाबह्यासियासी योग । पठणमात्रे साधावा ॥ ८६ ॥

दरिद्री व्हावा भाग्यवंत । शत्रूचा व्हावा निःपात ।

सभा व्हावी वश समस्त । ग्रंथपठणें करुनियां ॥ ८७ ॥

विद्यार्थियासी विद्या व्हावी । युद्धीं शस्त्रें न लागावीं ।

पठणें जगांत कीर्ती व्हावी । साधु साधु म्हणोनियां ॥ ८८ ॥

अंती व्हावे मोक्षसाधन । ऐसें प्रार्थनेसी दीजे मन ।

एवढे मागतों वरदान । कृपानिधे गोविंदा ॥ ८९ ॥

प्रसन्न झाला व्यंकटरमण । देवीदासासी दिधलें वरदान ।

ग्रंथाक्षरी माझें वचन । यथार्थ जाण निश्र्चयेंसीं ॥ ९० ॥

ग्रंथी धरोनि विश्र्वास । पठण करील रात्रंदिवस ।

त्यालागी मी जगदीश । क्षण एक न विसंबे ॥ ९१ ॥

इच्छा धरुनि करील पठण । त्याचें सांगतों मी प्रमाण ।

सर्व कामनेसी साधन । पठण एक मंडळ ॥ ९२ ॥

पुत्रार्थियाने तीन मास । धनार्थियानें एकवीस दिवस ।

कन्यार्थियानें षणमास । ग्रंथ आदरें वाचावा ॥ ९३ ॥

क्षय अपस्मार कुष्ठादि रोग । इत्यादि साधनें प्रयोग ।

त्यासी एक मंडळ सांग । पठणे करुनि कार्यसिद्धी ॥ ९४ ॥

हें वाक्य माझे नेमस्त । ऐसें बोलिला श्रीभगवंत ।

साच न मानी जयाचें चित्त । त्यासी अधःपात सत्य होय ॥ ९५ ॥

विश्र्वास धरील ग्रंथपठणीं । त्यासी कृपा करील चक्रपाणी ।

वर दिधला कृपा करुनी । अनुभवें कळों येईल ॥ ९६ ॥

गजेंद्राचिया आकांतासी । कैसा पावला हृषीकेशी ।

प्रल्हादाचिया भावार्थासी । स्तंभातूनि प्रगटला ॥ ९७ ॥

वज्रासाठी गोविंदा । गोवर्धन परमानंदा ।

उचलोनियां स्वानंदकंदा । सुखी केलें तये वेळीं ॥ ९८ ॥

वत्साचे परी भक्तासी । मोहे पान्हावे धेनु जैसी ।

मातेच्या स्नेहतुलनेसी । त्याचपरी घडलेसे ॥ ९९ ॥

ऐसा तूं माझा दातार । भक्तासी घालिसी कृपेची पाखर ।

हा तयाचा निर्धार । अनाथनाथ नाम तुझें ॥ १०० ॥

श्रीचैतन्यकृपा अलोलिक । तोषोनिया वैकुंठनायक ।

वर दिधला अलोकिक । जेणें सुख सकळांसी ॥ १०१ ॥

हा ग्रंथ लिहिता गोविंद । या वचनीं न धरावा भेद ।

हृदयीं वसे परमानंद । अनुभवसिद्धी सकळांसी ॥ १०२ ॥

या ग्रंथीचा इतिहास । भावें बोलिला विष्णुदास ।

आणिक न लागती सायास । पठणमात्रे कार्यसिद्धी ॥ १०३ ॥

पार्वतीस उपदेशी कैलासनायक । पूर्णानंद प्रेमसुख ।

त्याचा पार न जाणती ब्रह्मादिक । मुनि सुरवर विस्मित ॥ १०४ ॥

प्रत्यक्ष प्रगटेल वनमाळी । त्रैलोक्य भजत त्रिकाळी । 

ध्याती योगी आणि चंद्रमौळी । शेषाद्रिपर्वतीं उभा असे ॥ १०५ ॥

देवीदास विनवी श्रोतयां चतुरां । प्रार्थनाशतक पठण करा ।

जावया मोक्षाचिया मंदिरा । कांही न लागती सायास ॥ १०६ ॥

एकाग्रचित्ते एकांतीं । अनुष्ठान कीजे मध्यरातीं ।

बैसोनिया स्वस्थचित्तीं । प्रत्यक्ष मूर्ति प्रगटेल ॥ १०७ ॥

तेजें देहभावासी नुरे ठाव । अवघा चतुर्भुज देव ।

त्याचे चरणीं ठेवोनियां भाव । वरप्रसाद मागावा ॥ १०८ ॥

॥ इति श्रीदेवीदासविरचितं श्रीव्यंकटेशस्तोत्रं संपूर्णम् ॥Atha Shri Vyankatesh Stotra

श्रीव्यंकटेश स्तोत्रम्

Custom Search