There are many Stotras in this blog of many Gods. Stotra is a blog for the people who have faith in God. If your are reading a devi stotra then for having more devi storas please click on Title.It's a link. If you recite any of the stotras you like, then results will be good and make your life happy and prosperous.I myself have experienced it and there are many people like me.The stotra is to be recited with full concentration daily.
Narayan Sukta Narayan Sukta is in Sanskrit. It is a Vaidik Sukta. There are six ruchas of this sukta. All these ruchas are considered as Vaidik Mantras. The sukta in English is as under. Whoso ever recites this sukta daily early in the morning, It is said that all gods comes under his control. Narayan Sukta adbhyaha sambhrutaha pruthivyai rasaachcha vishvakarmanaha samavartataagre I tasya tvashtaa vidadhadroopmeti tanmartyasya devtvamaajaanamagre II 1 II vedaahametam purusham mahaantamaadityavarnam tamasaha parastaat I tameva viditvaati mrtyumeti naanyaha panthaa vidyateayanaada II 2 II prajaaptishcharati garbhe antarajaayamaano bahidhaa vi jaayate I tasya yonim pari pashyanti dheeraastasmin ha tasthurbhuvanaani vishwaa II 3 II yo devebhya aatapati yo devaanaam purohitaha I poorvo yo devebhyo jaato namo ruchaya braahmaye II 4 II rucham brahmam janayanto devaa agre tadabruvan I yastvaivam braahmano vidyattasya devaa asan vashe II 5 II shreeshcha te lakshmishcha patnyaavahoraatre paarshve
nakshatraani rupamashvinou vyattam I
ishnannishaanaamum ma ishaana
sarvalokam ma ishaana II 6 II नारायण सूक्त अद्भ्यः सम्भृतः पृथिव्यै रसाच्च विश्वकर्मणः समवर्तताग्रे । तस्य त्वष्टा विदधद्रूपमेति तन्मर्त्यस्य देवत्वमाजानमग्रे ॥ १ ॥ वेदाहमेतं पुरुषं महान्तमादित्यवर्णं तमसः परस्तात् । तमेव विदित्वाति मृत्युमेति नान्यः पन्था विद्यतेऽयनाद ॥ २ ॥ प्रजापतिश्र्चरति गर्भे अन्तरजायमानो बहुधा वि जायते । तस्य योनिं परि पश्यन्ति धीरास्तस्मिन् ह तस्थुर्भुवनानि विश्वा ॥ ३ ॥ यो देवेभ्य आतपति यो देवानां पुरोहितः । पूर्वो यो देवेभ्यो जातो नमो रुचाय ब्राह्मये ॥ ४ ॥ रुचं ब्राह्मं जनयन्तो देवा अग्रे तदब्रुवन् । यस्त्वैवं ब्राह्मणो विद्यात्तस्य देवा असन् वशे ॥ ५ ॥ श्रीश्र्च ते लक्ष्मीश्र्च पत्न्यावहोरात्रे पार्श्वे नक्षत्राणि रुपमश्विनौ व्यात्तम् । इष्णन्निषाणामुं म इषाण सर्वलोकं म इषाण ॥ ६ ॥ नारायण सूक्त या सूक्ताचे ऋषि नारायण, देवता आदित्य पुरुष आणि छन्द भूरिगार्षी त्रिष्टुप् , निच्यृदार्षी त्रिष्टुप् तसेच आर्ष्यनुष्टुप् आहे. या सूक्तामध्ये सहा मंत्र आहेत. हे उत्तर नारायण सूक्त या नावाने प्रसिद्ध आहे. ह्यामध्ये सृष्टीच्या विकासाबरोबरच व्यक्तिच्या कर्तव्याचा बोध होतो. त्याचबरोबर आदि पुरुषाचा महिमा प्रतित होतो. ह्याची विशेषता ह्यातील मंत्राच्या ज्ञात्याला सर्व देवता वश झालेल्या असतात. मराठी अर्थ १) पृथ्वी आणि इतर सृष्टिच्या प्रेमाखातर तो ( आदि ) पुरुष पाणी इत्यादीने परिपूर्ण होऊन फार पूर्वीपासूनच प्रभावीत झाला आहे. त्या पुरुषाच्याच रुपाला धारण करुन सूर्य उदित होतो. ज्याचे मनुष्यासाठी मुख्य देवत्व आहे. २) मी अज्ञानान्धकाराच्या पलिकडे आदित्यप्रतिकात्मक असलेल्या सर्वोत्कृष्ट पुरुषाला जाणतो. नुसते त्याला जाणले तरी मृत्यु येत नाही. शरण जाण्यास दुसरे कोठचाच मार्ग ( किंवा ठिकाण ) नाही. ३) तो परमात्मा ( आपल्या ) अभ्यंतरांतच विराजमान आहे. उत्पन्न न होणारा होऊनसुद्धा नाना प्रकाराने तो उत्पन्न होतो. संयमी ( योगी ) पुरुषच त्याच्या ( परमात्म्याच्या ) स्वरुपाचा साक्षात्कार करु शकतो. सर्व भूतमात्र त्याच्यातच ( परमात्म्यातच ) सन्निविष्ट आहे. ४) जे देवतांसाठी सूर्यरुपाने प्रकाशित होते. जे देवतांचे कार्य साधणारे आहे. जे देवतांच्याआधी स्वयंभू आहे. त्या देदीप्यमान ब्रह्म; त्याला नमस्कार आहे. ५) त्या शोभायमान ब्रह्माला प्रथम प्रगट करुन देवता म्हणाल्या जो ब्राह्मण तुला ( ब्रह्मला ) यास्वरुपांत जाणेल त्याच्या आधिन सर्व देवता असतील.
६) समृद्धि आणि सौंदर्य तुझ्या पत्नीच्या सारख्या आहेत. दिवस आणि रात्र तुझ्या जवळपासच आहेत. अगणित नक्षत्र तुझीच रुपें आहेत, द्यावा अणि पृथ्वी तुझ्या मुखावरच आहेत. इच्छा करतांना परलोकाची इच्छा करा. मी ( त्या ब्रह्मन् सारखा ) सर्वलोकात्मक होईन अशी इच्छा करा, अशी इच्छा करा.
ShriBhagirathaKrut Ganga Stuti ShriBhagirathaKrut Ganga Stuti is in Sanskrit. It is from Devi Bhagawatam. It has artisan in the conversation between Devarshi Narad and God Narayan. Sons of King Sagar were dead because of cursing of Kapil Muni. Only son Anasuman was with him. The dead Sagar sons’ supposed to receive mukti if their ashes would touch by Ganga. Anshuman made vary rigorous tapas for one lakh years to please Ganga for bringing her on the earth. However Anshuman was unable to do so. Hence after his death, his son Bhagirath continued the Tapas and finally he brought Ganga down from Swarga lok to Pruthavi lok. By the touch of Ganga Kings agar’s sons received Mukti and went to Vaikuntha. Since Ganga is brought on earth by Bhagirath; Ganga is called as Bhagirathi.
His efforts to complete his task were beyond the description and hence when anybody requires vary hard efforts to achieve his goal is called Bagirath Prayatna.
श्रीभगीरथकृत गंगास्तुति
नारद उवाच
श्रोतुमिच्छामि देवेश लक्ष्मीकान्त जगत्पते ।
विष्णोर्विष्णुपदीस्तोत्रं पापघ्नं पुण्यकारकम् ॥
श्रीनारायण ऊवाच
श्रृणु नारद वक्ष्यामि पापघ्नं पुण्यकारकम् ।
शिवसंगीतसम्मुग्धश्रीकृष्णाङ्गसमुद्भवाम् ।
राधाङ्गद्रवसंयुक्ता तां गंङ्गां प्रणमाम्यहम् ॥ १ ॥
यज्जन्म सृष्टेरादौ च गोलोके रासमण्डले ।
संनिधाने शंकरस्य तां गंङ्गां प्रणमाम्यहम् ॥ २ ॥
गोपैर्गोपीभिराकीर्णे शुभे राधामहोत्सवे ।
कार्तिकीपूर्णिमायां च तां गंङ्गां प्रणमाम्यहम् ॥ ३ ॥
कोटियोजनविस्तीर्णा दैर्घ्ये लक्षगुणा ततः ।
समावृता या गोलोकं तां गंङ्गां प्रणमाम्यहम् ॥ ४ ॥
षष्टिलक्षयोजना या ततो दैर्घ्ये चतुर्गुणा ।
समावृता या वैकुण्ठे तां गंङ्गां प्रणमाम्यहम् ॥ ५ ॥
त्रिंशल्लक्षयोजना या दैर्घ्ये पञ्चगुणा ततः ।
आवृता ब्रह्मलोके या तां गंङ्गां प्रणमाम्यहम् ॥ ६ ॥
त्रिंशल्लक्षयोजना या दैर्घ्ये चतुर्गुणा ततः ।
आवृता शिवलोके या तां गंङ्गां प्रणमाम्यहम् ॥ ७ ॥
लक्षयोजनविस्तीर्णा दैर्घ्ये सप्तगुणा ततः ।
आवृता ध्रुवलोके या तां गंङ्गां प्रणमाम्यहम् ॥ ८ ॥
लक्षयोजनविस्तीर्णा दैर्घ्ये पञ्चगुणा ततः ।
आवृता चन्द्रलोके या तां गंङ्गां प्रणमाम्यहम् ॥ ९ ॥
षष्टिसहस्त्रयोजना या दैर्घ्ये दशगुणा ततः ।
आवृता सूर्यलोके या तां गंङ्गां प्रणमाम्यहम् ॥ १० ॥
लक्षयोजनविस्तीर्णा दैर्घ्ये पञ्चगुणा ततः ।
आवृता तपोलोके तां गंङ्गां प्रणमाम्यहम् ॥ ११ ॥
सहस्त्रयोजनायामा दैर्घ्ये दशगुणा ततः ।
आवृता जनलोके या तां गंङ्गां प्रणमाम्यहम् ॥ १२ ॥
दशलक्षयोजना या दैर्घ्ये पञ्चगुणा ततः ।
आवृता महलोके या तां गंङ्गां प्रणमाम्यहम् ॥ १३ ॥
सहस्त्रयोजनायामा दैर्घ्ये शतगुणा ततः ।
आवृता या च कैलासे तां गंङ्गां प्रणमाम्यहम् ॥ १४ ॥
शतयोजनविस्तीर्णा दैर्घ्ये दशगुणा ततः ।
मन्दाकिनी येन्द्रलोके तां गंङ्गां प्रणमाम्यहम् ॥ १५ ॥
पाताले भोगवती चैव विस्तीर्णा दशयोजना ।
ततो दशगुणा दैर्घ्ये तां गंङ्गां प्रणमाम्यहम् ॥ १६ ॥
क्रोशैकमात्राविस्तीर्णा ततः क्षीणा च कुत्रचित् ।
क्षितौ चालकनन्दा या तां गंङ्गां प्रणमाम्यहम् ॥ १७ ॥
सत्ये वा क्षीरवर्णा च त्रेतायामिन्दुसंनिभा ।
द्वापरे चन्दनाभा या तां गंङ्गां प्रणमाम्यहम् ॥ १८ ॥
जलप्रभा कलौ या च नान्यत्र पृथिवीतले ।
स्वर्गे च नित्यं क्षीराभा तां गंङ्गां प्रणमाम्यहम् ॥ १९ ॥
यत्तोयकणिकास्पर्शे पापिनां ज्ञानसंभवा ।
ब्रह्महत्यादिकं पापं कोटिजन्मार्जितं दहेत् ॥ २० ॥
इत्येवं कथिता ब्रह्मन् गङ्गा पद्यैकविंशतिः ।
स्तोत्ररुपं च परमं पापघ्नं पुण्यजीवनम् ॥ २१ ॥
नित्यं यो हि पठेद्भक्त्त्या सम्पूज्य सुरेश्र्वरीम् ।
सोऽश्र्वमेधफलं नित्यं लभते नात्र संशयः ॥ २२ ॥
अपुत्रो लभते पुत्रं भार्याहीनो लभेत्स्त्रियम् ।
रोगात् प्रमुच्यते रोगी बन्धान्मुक्तो भवेद् ध्रुवम् ॥ २३ ॥
अस्पष्टकीर्तिः सुयशा मूर्खो भवति पण्डितः ।
यः पठेत् प्रातरुत्थाय गङ्गास्तोत्रमिदं शुभम् ॥ २४ ॥
शुभं भवेच्च दुःस्वप्ने गङ्गास्नानफलं लभेत् ।
स्तोत्रेणानेन गङ्गां च स्तुत्वा चैव भगीरथः ॥ २५ ॥
जगाम तां गृहीत्वा च यत्र नष्टाश्र्च सागराः ।
वैकुण्ठं ते ययुस्तूर्णं गङ्गायाः स्पर्शवायुना ॥ २६ ॥
राजा भगीरथकृत गंगास्तुति मराठी अर्थ देवर्षी नारद म्हणाले हे देवेश ! हे लक्ष्मीकांत ! हे जगत्पते ! आता मी भगवान
श्रीविष्णुंच्या चिरसंगिन विष्णुपदी गंगेच्या पापनाशक
आणि पुण्यदायक स्तोत्र श्रवण करण्याची इच्छा करतो. भगवान नारायण म्हणाले १) हे नारदा ! ऐक आता मी ते पापनाशक व पुण्यप्रद
स्तोत्र सांगतो. जे भगवान शंकराच्या संगीताने मुग्ध,
श्रीकृष्णाच्या अंगाने उत्पन्न व श्रीराधेच्या अंग द्रवाने
संपन्न आहे. त्या गंगेला मी नमस्कार करतो. २) सृष्टीच्या आरंभापासून गोलोकांतील रासमंडलांत जी
आविर्भूत झाली आणि जी नेहमी भगवान शंकरांच्या
सान्निध्यांत राहते. त्या गंगेला मी नमस्कार करतो. ३) जी कार्तिक पौर्णिमेला गोप व गोपीनी भरलेल्या राधा
महोत्सवाच्या शुभ प्रसंगी नेहमी विद्यमान असते. त्या
गंगेला मी नमस्कार करतो. ४) जी गोलोकांत करोडो योजन रुंद आणि त्यापेक्षा
कित्येक लाखपटीने लांब अशी पसरलेली आहे. त्या
गंगेला मी नमस्कार करतो. ५) जी वैकुंठांत तीनलाख योजन रुंद आणि त्यापेक्षा
चारपट लांब अशी पसरलेली आहे. त्या गंगेला मी
नमस्कार करतो. ६) जी ब्रह्मलोकांत तीन लाख योजन रुंद आणि त्यापेक्षा
पांचपट लांब अशी पसरलेली आहे. त्या गंगेला मी
नमस्कार करतो. ७) जी शिवलोकांत तीन लाख योजन रुंद आणि त्यापेक्षा
चारपट लांब अशी पसरलेली आहे. त्या गंगेला मी
नमस्कार करतो. ८) जी ध्रुवलोकांत एक लाख योजन रुंद आणि त्यापेक्षा
सातपट लांब अशी पसरलेली आहे. त्या गंगेला मी
नमस्कार करतो. ९) जी चन्द्रलोकांत एक लाख योजन रुंद आणि त्यापेक्षा
पांचपट लांब अशी पसरलेली आहे. त्या गंगेला मी
नमस्कार करतो. १०) जी सूर्यलोकांत साठहजार योजन रुंद आणि त्यापेक्षा
दहापट लांब अशी पसरलेली आहे. त्या गंगेला मी
नमस्कार करतो. ११) जी तपोलोकांत एक लाख योजन रुंद आणि त्यापेक्षा
पांचपट लांब अशी पसरलेली आहे. त्या गंगेला मी
नमस्कार करतो. १२) जी जनलोकांत एक हजार योजन रुंद आणि त्यापेक्षा
दहापट लांब अशी पसरलेली आहे. त्या गंगेला मी
नमस्कार करतो. १३) जी महलोकांत दहा लाख योजन रुंद आणि त्यापेक्षा
पांचपट लांब अशी पसरलेली आहे. त्या गंगेला मी
नमस्कार करतो. १४) जी कैलासावर एक हजार योजन रुंद आणि त्यापेक्षा
शंभरपट लांब अशी पसरलेली आहे. त्या गंगेला मी
नमस्कार करतो. १५) जी मंदाकिनी नांवाने इंद्रलोकांत शंभर योजन रुंद
आणि त्यापेक्षा दहापट लांब अशी पसरलेली आहे. त्या
गंगेला मी नमस्कार करतो. १६) जी भोगवती नांवाने पाताळलोकांत दहा योजन रुंद
आणि त्यापेक्षा दहापट लांब अशी पसरलेली आहे. त्या
गंगेला मी नमस्कार करतो. १७) जी अलकनंदा नांवाने पृथ्वीलोकांत दहा योजन रुंद
आणि कांही ठिकाणी त्यापेक्षां कमी रुंद अशी पसरलेली
आहे. त्या गंगेला मी नमस्कार करतो. १८) जी सत्ययुगांत दुधाच्या वर्णासारखी, त्रेतायुगांत
चंद्राच्या प्रभेसारखी आणि द्वापारांत चन्दनाच्या
आभेसारखी असते. त्या गंगेला मी नमस्कार करतो. १९) जी कलियुगांत केवळ पृथ्वीवर पाण्यासारखीच आणि
स्वर्गलोकांत नेहमी दुधाच्या आभेसारखी असते. त्या
गंगेला मी नमस्कार करतो. २०) जीच्या स्पर्शानेच पापिलोकांचे करोडो जन्मांचे
ब्रह्महत्येसहित सर्व पाप भस्म होते. त्या गंगेला मी
नमस्कार करतो. २१) हे ब्रह्मन् ! अशा प्रकारे हे गंगेचे स्तुतीस्तोत्र सांगितले
गेलेले आहे. हे श्रेष्ठ स्तोत्र पापांचा नाश करणारे आणि
पुण्याची वृद्धि करणारे आहे. २२) जो भक्त गंगेची भक्तिपूर्वक पूजा करुन प्रत्येक
दिवशी ह्या स्तोत्राचा पाठ करतो त्याला निःसंशय नेहमी
अश्र्वमेध फलाची प्राप्ती होते.
फलप्राप्ती २३ ते २४ १/२) या स्तोत्राच्या प्रभावाने पुत्रहीनास पुत्र
प्राप्त होतो. स्त्रीहीनास स्त्रीची प्राप्ती होते. रोगी मनुष्य
निरोगी होतो. बन्धनांत पडलेला बंधनांतून मुक्त होतो.
कीर्तिरहित मनुष्य उत्कृष्ट यशाने यशस्वी होतो. मूर्ख
मनुष्य बुद्धिमान विद्वान होतो. हे निःसंशय सत्य आहे. जो
भक्त सकाळी लवकर उठून या स्तोत्राचा पाठ करतो
त्याची दुःस्वप्नेसुद्धा सुस्वप्ने होऊन त्याचे मंगल होते व
त्याला गंगास्नानाचे पुण्य लाभते. २५ ते २६) हे नारदा ! या स्तोत्राने गंगेची स्तुति करुन
राजा भगिरथ गंगेला घेऊन, सगरराज्याच्या जळून भस्म
झालेल्या पुत्रांच्या ठिकाणी घेऊन जाताच गंगेच्या स्पर्शाने
पावन झालेल्या वायुच्या संपर्कांत येताच त्या सगरपुत्रांना
मुक्ती मिळून ते वैकुंठलोकास गेले. ही गंगा पृथ्वीवर
भगीरथाने आणली म्हणुन ती भागीरथी नांवाने प्रसिद्ध
झाली. अशा रीतीने श्रीमद् देवीभागवतांत नवम स्कंधांतील
श्र्लोक १६ १/२ ते ४३ १/२ असलेले हे भगीरथाने केलेले
गंगास्तुती स्तोत्र संपूर्ण झाले.
Gurucharitra Adhyay 41 Gurucharitra Adhyay 41 is in Marathi. In this Adhyay ShriGuru is telling the way Guru-Bhakti is done by performing Vishveshwar Yatra. It is in detail Yatra of Pious city Kashi. The Yatra is very hard to perform and complete. However Because of his devotion towards his Guru the devotee could complete it. In turn he received the knowledge, Ashta Siddhies, Chaturvidha Purushartha and everthing by the blessings of Guru. Name of this Adhyay is Kashi Yatra-Tvashta-Putra Aakhyan Sayandev-var-Labho.
There are four parts only for Text purpose. However video is for full for Adhyay 41.
श्रीगुरुचरित्र अध्याय ४१ भाग ४/४ जो कोणी काशीवासी । असेल नर परियेसीं । करावी यात्रा आहे ऐसी । नाहींतरी विघ्नें घडतीं ॥ ३३१ ॥ शुक्लपक्षीं येणेंपरी । यात्रा करावी मनोहरी । कृष्णपक्ष आलियावरी । यात्रा करावी सांगेन ॥ ३३२ ॥ चतुर्दशी धरुनि । यात्रा करा प्रतिदिनीं । एकेक पृथक् करुनि । सांगेन ऐका एकचित्तें ॥ ३३३ ॥ वरुणानदी करा स्नान । करा शैल्येश्र्वर दर्शन । संगमेश्र्वर पूजोन । संगमी स्नान तये दिनीं ॥ ३३४ ॥ स्वलीनतीर्थस्नानासी । स्वलीनेश्र्वर पूजा हर्षी । मंदाकिनी येरे दिवशीं । पूजा करीं मध्यमेश्र्वरा ॥ ३३५ ॥ मणिकर्णिका स्नानेंसीं । पूजा ईशानेश्र्वरासी । हिरण्यगर्भ परियेसीं । लिंग दोनी पूजिजे ॥ ३३६ ॥ स्नान धर्मकूपेसी । करीं पूजा गोप्रेक्षेश्र्वरासी । पूजा करी तया दिवसीं । ऐक बाळा ब्रह्मचारी ॥ ३३७ ॥ कपिलधारा तीर्थासी । स्नान करावें भक्तींसीं । वृषभध्वज लिंगासी । पूजा सप्तमी दिनीं ॥ ३३८ ॥ उपशांतकूपेसी । स्नान करावें भक्तींसीं । उपशांतेश्र्वरासी । पूजा करीं गा तया दिनीं ॥ ३३९ ॥ पंचचूडाडोहांत । स्नान करावें शिव ध्यात । ज्येष्ठेश्र्वरलिंग त्वरित । पूजावें तया दिवशीं ॥ ३४० ॥ कूप-चतुःसमुद्रेंसी । स्नान करीं गा भावेंसीं । समुद्रेश्र्वर हर्षी । पूजा करीं तया दिनीं ॥ ३४१ ॥ देवापुढें कूप असे । स्नान करावें संतोषें । शुक्रेश्र्वरा पूजा हर्षे । तया दिनीं परियेसा ॥ ३४२ ॥ दंडखात तीर्थेसी । स्नान करा तुम्ही हर्षी । व्याघ्रेश्र्वरपूजेसी । तुवां जावे तया दिनीं ॥ ३४३ ॥ शौनकेश्र्वरतीर्थेसी । स्नान करुनि देवासी । तीर्थनामें लिंगासी । पूजा करा मनोहर ॥ ३४४ ॥ जंबुकतीर्थ मनोहर । स्नान करावें शुभाचार । पूजा करीं गा जंबुकेश्र्वर । चतुर्दश लिंग असे ॥ ३४५ ॥ शुक्लकृष्णपक्षेंसी । अष्टमी तिथी विशेषीं । पूजावें तुम्हीं लिंगासी । सांगेन ऐका महापुण्य ॥ ३४६ ॥ दक्षेश्र्वर पार्वतीश्र्वर । तिसरा पशुपतीश्र्वर । गंगेश्र्वर नर्मदेश्र्वर । पूजा करीं गा मनोभावें ॥ ३४७ ॥ गभस्तेश्र्वर सतीश्र्वर । मध्यमेश्र्वर असे थोर । तारकेश्र्वर निर्धार । नव लिंगे पूजावीं ॥ ३४८ ॥ आणिक लिंगे एकादश । नित्ययात्रा विशेष । आग्नीघ्रेश परियेस । यात्रा तुम्हीं करावी ॥ ३४९ ॥ दुसरा असे उर्वशीश्र्वर । नकुलेश्र्वर मनोहर । चौथा आषाढेश्र्वर । भारभूतेश्र्वर जाणावा ॥ ३५० ॥ लांगलीश्र्वरीं पूजा । करा त्रिपुरांतका वोजा । मनःप्रकामेश्र्बरकाजा । तुम्हीं जावें पूजेसी ॥ ३५१ ॥ प्रीतिकेश्र्वर देखा । मदालसेश्र्वर ऐका । तिलपर्णेश्र्वर निका । पूजा करीं भावेंसीं ॥ ३५२ ॥ आतां शक्तियात्रा करावयासी । सांगेन ऐका विधीसी । शुक्लपक्ष-तृतीयेसी । आठ यात्रा कराव्या ॥ ३५३ ॥ गोप्रेक्षतीर्थ देखा । स्नान करुनि ऐका । पूजा मुखनिर्माळिका । भक्तिभावें करोनि ॥ ३५४ ॥ ज्येष्ठवापीं स्नानेसीं । ज्येष्ठगौरी पूजा हर्षीं । स्नान करा ज्ञानवापीसी । शृंगार-सौभाग्यगौरी पूजावी ॥ ३५५ ॥ स्नान करा विशाळगंगेसी । पूजा विशाळगौरीसी । ललितातीर्थस्नानेंसी । ललिता देवी पूजावीं ॥ ३५६ ॥ स्नान भवानीतीर्थेंसीं । पूजा करा भवानींसी । बिंदुतीर्थ स्नानासी । मंगळागौरी पूजावी ॥ ३५७ ॥ पूजा इतुके शक्तींसी । मग पूजिजे लक्ष्मीसी । येणें विधीं भक्तींसी । यात्रा करावी मनोहर ॥ ३५८ ॥ यात्रा तिथी-चतुर्थीसी । पूजा सर्वगणेशासी । मोदक द्यावे विप्रांसी । विघ्न न करी तीर्थवासियांते ॥ ३५९ ॥ मंगळ-रविवारेसी । यात्रा करीं भैरवांसी । षष्ठी तिथी प्रीतींसीं । जावें तुम्हीं मनोहर ॥ ३६० ॥ रविवार सप्तमीसी । यात्रा करावी रविदेवासी । नवमी अष्टमी चंडीसी । यात्रा तुम्हीं करावी ॥ ३६१ ॥ अंतर्गृहयात्रेसी । करावी तुम्हीं प्रतिदिवसीं । विस्तार काशीखंडासी । असे ऐक ब्रह्मचारी ॥ ३६२ ॥ ऐसी विश्र्वेश्र्वर यात्रा । करावी तुवां पवित्रा । आपुले नाभीं सोमसूत्रा । लिंगप्रतिष्ठा करावी ॥ ३६३ ॥ इतुकें ब्रह्मचारियासी । यात्रा सांगे तो तापसी । आचरे येणें विधींसीं । तुझी वासना पुरेल ॥ ३६४ ॥ तुजवरी कृपा असे गुरु । प्रसन्न होईल शंकरु । मनीं धरीं गा निर्धारु । गुरुस्मरण करीत असे ॥ ३६५ ॥ इतकें सांगोनि तापसी । अदृश्य झाला परियेसीं । ब्रह्मचारी म्हणे हर्षी । हाचि माझा गुरु सत्य ॥ ३६६ ॥ अथवा होईल ईश्र्वरु । मजवरी कृपा केली श्रीगुरु । कार्य साधलें निर्धारु । म्हणोनि मनीं विचारी तो ॥ ३६७ ॥ नाराधितां आपण देखा । भेटला मज पिनाका । गुरुकृपा होय जों कां । सकळाभीष्ट पावीजे ॥ ३६८ ॥ समस्त देवीं ऐसी गति । दिलियावांचून न देती । ईश्र्वर भोळाचक्रवर्ती । गुरुप्रसादें भेटला ॥ ३६९ ॥ दान यज्ञ तपस । कांहीं न करतां सायास । भेटी जाहली विश्र्वेशास । गुरुकृपेंकरोनि ॥ ३७० ॥ ऐसें श्रीगुरुस्मरण करीत । ब्रह्मचारी जाय त्वरित । विधिपूर्वक आचरीत । यात्रा केली भक्तीनें ॥ ३७१ ॥ पूजा करितां भक्तींसीं । प्रसन्न झाला व्योमकेशी । निजस्वरुपें सन्मुखेसीं । उभा राहिला शंकर ॥ ३७२ ॥ प्रसन्न होऊनि शंकर । म्हणे दिधला माग वर । संतोषोनि त्वष्ट्टकुमार । विनविता जाहला वृत्तांत ॥ ३७३ ॥ जें जें मागितलें श्रीगुरु । आणिक त्याचे कन्याकुमरु । सांगता जाहला विस्तारु । तया शंकराजवळी देखा ॥ ३७४ ॥ संतोषोनि ईश्र्वर । देता जाहला अखिल वर । म्हणे बाळा माझा कुमर । सकळ विद्याकुशळ होसी ॥ ३७५ ॥ तुवां केली गुरुभक्ति । तेणें जाहलों आपण तृप्ति । अखिल विद्या तुझे हातीं । ' विश्र्वकर्मा ' तूंचि होसी ॥ ३७६ ॥ चतुर्विध पुरुषार्थ । लाधेल तुज परमार्थ । सृष्टी रचावया तूं समर्थ । होसी जाण त्वष्ट्टपुत्रा ॥ ३७७ ॥ ऐसा वर लाधोन । त्वष्टापुत्र आनंदोन । केलें लिंग स्थापन । आपुलें नामीं तेथे देखा ॥ ३७८ ॥ मग निघाला तेथोनि । केली आइती तत्क्षणीं । प्रसन्न होतां शूलपाणि । काय नोहे परियेसा ॥ ३७९ ॥ जें जें मागितलें गुरु । सकळ वस्तु केल्या चतुरु । घेऊनि गेला वेगवक्त्रु । तया गुरुसन्मुखेंसी ॥ ३८० ॥ सकळ वस्तु देऊनि । लागतसे श्रीगुरुचरणीं । अनुक्रमें गुरुरमणी । पुत्र कन्येसी वंदिले ॥ ३८१ ॥ उल्हास जाहला श्रीगुरुसी । आलिंगतसे महाहर्षी । म्हणे शिष्य ताता ज्ञानराशि । तुष्टलों तुझे भक्तीतें ॥ ३८२ ॥ सकळ विद्याकुशळ होसी । अष्टैश्र्वर्ये नांदसी । त्रैमूर्ति होतील तुज वशी । ऐक शिष्यशिखामणि ॥ ३८३ ॥ घर केलें तुवां आम्हांसी । आणिक वस्तु विचित्रेंसी । चिरंजीव तूंचि होसी । आचंद्रार्क तुझें नाम ॥ ३८४ ॥ स्वर्गमृत्युपाताळासी । तुझे पसरवीं चातुर्यासी । रचना तुझी सृष्टीसी । चौदा चौसष्टी तूंचि ज्ञाता ॥ ३८५ ॥ तुज वश्य अष्ट सिद्धि । होतील जाण नव निधि । चिंता कष्ट तुज न होती कधीं । म्हणोनि वर देता जाहला ॥ ३८६ ॥ ऐसा वर लाधोनि । गेला शिष्य महाज्ञानी । येणेंपरी विस्तारुनि । सांगे ईश्र्वर पार्वतीसी ॥ ३८७ ॥ ईश्र्वर म्हणे गिरिजेसी । गुरुभक्ति आहे ऐसी । एकभाव असे ज्यासी । सकळाभीष्ट तो पावे ॥ ३८८ ॥ भव म्हणिजे सागरु । उतरावया पैल पारु । समर्थ असे एक गुरु । त्रैमूर्ति त्याच्या आधीन ॥ ३८९ ॥ याकारणें त्रैमूर्ति । गुरुचि होय सिद्धांती । वेदशास्त्रें बोलती । गुरुविणें पार नाहीं ॥ ३९० ॥ (श्र्लोक) यस्य देवे परा भक्तिर्ययथा देवे तथा गुरौ । तस्यै ते कथिता ह्यर्थाः प्रकाशन्ते महात्मनः ॥ ३९१ ॥ (ओंव्या) ऐसें ईश्र्वर पार्वतीसी । सांगता जाहला विस्तारेंसी । म्हणोनि श्रीगुरु प्रीतीसीं । निरोपिलें सायंदेव-द्विजातें ॥ ३९२ ॥ इतुकें होतां रजनीसी । उदय जाहला दिनकरासी । चिंता म्हणिजे अंधकारासी । गुरुकृपा ज्योति जाणा ॥ ३९३ ॥ संतोषोनि द्विजवरु । करिता जाहला नमस्कारु । ऐसी बुद्धि देणार गुरु । तूंचि स्वामी कृपानिधि ॥ ३९४ ॥ नमन करुनि श्रीगुरुसी । विनवीतसे भावेंसी । स्वामी कथा निरोपिलीसी । अपूर्व मातें वाटलें ॥ ३९५ ॥ काशीयात्राविधान । निरोपिलें मज विस्तारुन । ते वेळीं तेथेंचि होतों आपण । तुम्हांसहित स्वामिया ॥ ३९६ ॥ पाहे आपुले दृष्टांतीं । स्वामी काशीपुरीं असती । जागृतीं अथवा सुषुप्तीं । नकळे मातें स्वामिया ॥ ३९७ ॥ म्हणोनि विप्र तये वेळीं । वंदी श्रीगुरुचरणकमळीं । विनवीतसे करुणाबहाळी । भावभक्तीकरोनियां ॥ ३९८ ॥ जय जया परमपुरुषा । परात्परा परमहंसा । भक्तजनहृदयनिवासा । श्रीनृसिंहसरस्वती ॥ ३९९ ॥ ऐसें तया अवसरीं । पूर्वज तुझा स्तोत्र करी । सांगेन तुज अवधारीं । एकचित्तें परियेसीं ॥ ४०० ॥ (स्तोत्र अष्टक) आदौ ब्रह्म त्वमेव सर्व जगतां, वेदात्ममूर्तिं विभुं । पश्र्चात् क्षोणिजडा विनाश-दितिजां, कृताऽवतारं प्रभो । हत्वा दैत्यमनेकधर्मचरितं, भूत्वाऽत्मजोऽत्रेर्गृहे । वंदेऽहं नरकेसरीसरस्वती-श्रीपादयुग्मांबुजम् ॥ १ ॥ भूदेवाखिलमानुष विदुजना, बाधायमानं कलिं । वेदादुष्यमनेकवर्णमनुजा भेदादि भूतोन्नतम् । छेदःकर्मतमान्धकारहरणं श्रीपाद-सूर्योदये । वंदेऽहं नरकेसरीसरस्वती-श्रीपादयुग्मांबुजम् ॥ २ ॥ धातस्त्वं हरि शंकर प्रति गुरो, जाताग्रजन्मं विभो । हेतुः सर्वविदोजनाय तरणं ज्योतिःस्वरुपं जगत् । चातुर्थाश्रमस्थापितं क्षितितले, पातुः सदा सेव्ययं । वंदेऽहं नरकेसरीसरस्वती-श्रीपादयुग्मांबुजम् ॥ ३ ॥ चरितं चित्रमनेकीर्तिमतुले, परिभूतभूमंडले । मूकं वाक्य दिवाधंकस्य नयनं, वंध्या च पुत्रं ददौ । सौभाग्यं विधवा च दायक श्रियं, दत्वा च भक्तं जनं । वंदेऽहं नरकेसरीसरस्वती-श्रीपादयुग्मांबुजम् ॥ ४ ॥ दुरितं घोरदरिद्रदावतिमिरं, ----हरणं जगज्ज्योतिषं । स्वर्धेनुं सुरपादपूजितजना, करुणाब्धिं भक्तार्तितः । नरसिंहेद्र-सरस्वतीश्र्वर विभो, शरणागतं रक्षकं । वंदेऽहं नरकेसरीसरस्वती-श्रीपादयुग्मांबुजम् ॥ ५ ॥ गुरुमूर्तिश्र्चरणारविंदयुगलं, ---स्मरणं कृतं नित्यसौ । चरितं क्षेत्रमनेकतीर्थसफलं, सरितादि भागीरथी । तुरगामेध-सहस्त्रगोविदुजनाः, सम्यक ददन् तत्फलं । वंदेऽहं नरकेसरीसरस्वती-श्रीपादयुग्मांबुजम् ॥ ६ ॥ नो शक्यं तव नाममंगल स्तुवं, वेदागमागोचरं । पादद्वं हृदयाब्जमंतरदलं, निर्धार मीमांसतं । भूयोभूयः स्मरन् नमामि मनसा, श्रीमदगुरुं पाहि मां । वंदेऽहं नरकेसरीसरस्वती-श्रीपादयुग्मांबुजम् ॥ ७ ॥ भक्तानां तरणार्थ सर्वजगतां, दीक्षा ददन् योगिनां । सुक्षेत्रं पुरगाणगस्थित प्रभो, दत्वा चतुष्कामदं । स्तुत्वा भक्तसरस्वती गुरुपदं, जित्वाद्यदोषादिकं । वंदेऽहं नरकेसरीसरस्वती-श्रीपादयुग्मांबुजम् ॥ ८ ॥ एवं श्रीगुरुनाथमष्टकमिदं स्तोत्रं पठेन्नित्यसौ । तेजोवर्चबलोन्नतं श्रियकरं आनंदवर्धं वपुः । पुत्रापत्यमनेकसंपदशुभा, दीर्घायुमारोग्यतां । वंदेऽहं नरकेसरीसरस्वती-श्रीपादयुग्मांबुजम् ॥ ९ ॥ येणेंपरी स्तोत्र करीत । मागुती करी दंडवत । सद्गदित कंठ होत । रोमांच अंगीं उठियेले ॥ ४१० ॥ म्हणे त्रैमूर्तीचा अवतारु । तूंचि देवा जगद्गुरु । आम्हां दिसतोसी नरु । कृपानिधि स्वामिया ॥ ४११ ॥ मज दाविला परमार्थ । लभ्य चारी पुरुषार्थ । तूंचि सत्य विश्र्वनाथ । काशीपूर तुजपाशीं ॥ ४१२ ॥ ऐसेंपरी श्रीगुरुसी । विनवी विप्र परियेंसीं । संतोषोनि महाहर्षी । निरोप देती तये वेळीं ॥ ४१३ ॥ श्रीगुरु म्हणती सायंदेवासी । दाखविली तुज काशी । पुढें वंश एकविसी । यात्राफळ तुम्हां असे ॥ ४१४ ॥ तूंचि आमुचा निजभक्त । दाविला तुज दृष्टांत । आम्हांपाशीं सेवा करीत । राहें भक्ता म्हणितलें ॥ ४१५ ॥ जरी राहसी आम्हांपाशीं । नको वंदूं म्लेंच्छासी । आणोनियां स्त्रीपुत्रांसी । भेटी करवीं म्हणितले ॥ ४१६ ॥ निरोप देऊनि द्विजासी । गेले श्रीगुरु मठासी । सदानंद जैसी तैसी । होतो श्रीगुरुभक्तजनां ॥ ४१७ ॥ आज्ञा घेवोनि सहज । गेला तुमचा पूर्वज । कलत्रपुत्रांसहित द्विज । आला श्रीगुरुदर्शना ॥ ४१८ ॥ भाद्रपद चतुर्दशी । शुक्लपक्ष परियेसीं । आले शिष्य भेटीसी । एकोभावेंकरोनि ॥ ४१९ ॥ येती शिष्य लोटांगणी । एकोभावें तनुमनीं । येऊनि लागती चरणीं । सद्गदित कंठ जाहले ॥ ४२० ॥ कर जोडूनि तये वेळीं । स्तोत्र करिती तेही सकळीं । " ॐ नमो जी चंद्रमौळी । त्रैमूर्ति तूंचि होसी ॥ ४२१ ॥ त्रैमूर्तीचा अवतारु । जाहलासी स्वामी जगद्गुरु । नकळे पार हरिहरु- । ब्रह्मादिका गुरुनाथा ॥ ४२२ ॥ तुझा महिमा वर्णावयासी । शक्ती कैंची आम्हांसी । आदिपुरुष भेटलासी । कृपानिधि स्वामिया ॥ ४२३ ॥ जैसा चंद्र चकोरासी । उदय होय सुधारसीं । तैसे आम्ही संतोषी । तुझे चरण देखतां ॥ ४२४ ॥ पूर्वजन्मीं पापराशि । केल्या होत्या बहुवसीं । स्वामी तुझे दर्शनेंसी । पुनीत झालों म्हणतसे ॥ ४२५ ॥ जैसा चिंतामणि स्पर्श होतां । लोह कांचन होय तत्त्वता । मृत्तिका जंबुनदींत पडतां । तत्काळीं होय सुवर्ण ॥ ४२६ ॥ जैसा मानस-सरोवरासी । कावळा जाय स्वभावेंसी । तत्काळ होय राजहंसी । तैसें तुझे दर्शनेंसीं पुनीत जाहलों ॥ ४२७ ॥ (श्र्लोक) गंगा पापं शशी तापं दैन्यं कल्पतरुस्तथा । पापं तापं दैन्यं च हरेच्छ्रीगुरुदर्शनम् ॥ ४२८ ॥ (टिका) गंगास्नान पाप नाशी । ताप हरतो शशी । कल्पवृक्षछायेसीं । कल्पिलें फळ पाविजे ॥ ४२९ ॥ एकेकाचे एकेक गुण । ऐसे असती लक्षण । दर्शन होतां श्रीगुरुचरण । तिन्ही फळ पाविजे ॥ ४३० ॥ पाप हरतें तात्काळीं । ताप चिंता जाय सकळीं । दैन्यकानना जाळी । श्रीगुरुचरणदर्शन ॥ ४३१ ॥ चतुर्विध पुरुषार्थ । देता होय श्रीगुरुनाथ । ऐसा वेदसिद्धांत । देखिले तूंते आजि आम्हीं ॥ ४३२ ॥ " म्हणोनियां आनंदेंसीं । गायन करी संतोषी । अनेक रागें परियेसीं । कर्नाटक भाषेंकरुनियां ॥ ४३३ ॥ कंडेनिंदु भक्तजनर भाग्यनिधिया, भू--- । मंडलोळगे नारसिंह सरस्वतीया ॥ ध्रू. ॥ कंडेनिंदु दृष्टीयिंद वारिजळपादवन्नु । हृदयकमलदल्लि भजिसे सुखवनीव जगत्पतीया । कंडेनिंदु भक्तजनर भाग्यनिधिया, भू--- । मंडलोळगे नारसिंह सरस्वतीया ॥ भोगिजनरि--गेल्ल काम्य--फलगळित्तु सलहुतिरुव । योगिनीय-रोडेय नार-सिंहसरस्वतिय पाद ॥ कंडेनिंदु भक्तजनर भाग्यनिधिया, भू--- । मंडलोळगे नारसिंह सरस्वतीया ॥ १ ॥ वाक्यकारण नागि जगदि-हिडिदु दंडकमंडलवनु । सगुणनेनिसि वलिद श्रीगुरु यतिवरन्न । कंडेनिंदु भक्तजनर भाग्यनिधिया, भू--- । मंडलोळगे नारसिंह सरस्वतीया ॥ २ ॥ धरेगे गाणगपुर कैला- स हरिदासरोडेय नेनिसि । करुणदीवरवित्तु पोरेव अनुदिन गुरुचरणवन्नु । कंडेनिंदु भक्तजनर भाग्यनिधिया, भू--- । मंडलोळगे नारसिंह सरस्वतीया ॥ ३ ॥ ४३४ ॥ (पद दुसरें) कंडेनम्मा । इंदु कंडेनम्मा । मंडलदोळगे यतिवरराय चंद्रमन्ना । कंडेनम्मा । इंदु कंडेनम्मा । ध्रु. ॥ तत्वबोधेय उपनिषत् तत्वचरितना । व्यक्तवाद परब्रह्म मूर्तियनिसुवना ॥ कंडेनम्मा । इंदु कंडेनम्मा । मंडलदोळगे यतिवरराय चंद्रमन्ना । कंडेनम्मा । इंदु कंडेनम्मा ॥ १ ॥ शेषशयन परवेषकायकना । लेसुकृपेय निमेषनेंच भाषापालकना । कंडेनम्मा । इंदु कंडेनम्मा । मंडलदोळगे यतिवरराय चंद्रमन्ना । कंडेनम्मा । इंदु कंडेनम्मा ॥ २ ॥ गंधपरिमळदिंद शोभितानंदसागरना । छंदबुळ्ळ योगींद्रगोपी-वृदंवल्लभना । कंडेनम्मा । इंदु कंडेनम्मा । मंडलदोळगे यतिवरराय चंद्रमन्ना । कंडेनम्मा । इंदु कंडेनम्मा ॥ ३ ॥ मंत्रकूटादि मेरेदुस्वा-तंत्रनादवना । इंतु निगमागमद सकलकातियुळ्ळवना । कंडेनम्मा । इंदु कंडेनम्मा । मंडलदोळगे यतिवरराय चंद्रमन्ना । कंडेनम्मा । इंदु कंडेनम्मा ॥ ४ ॥ करियराय नेनिपेगे वरद गुरुरायना । नरसिंहसरस्वत्यंब नारी-पुरुषनामकना । कंडेनम्मा । इंदु कंडेनम्मा । मंडलदोळगे यतिवरराय चंद्रमन्ना । कंडेनम्मा । इंदु कंडेनम्मा ॥ ५ ॥ ४३५ ॥ येणेंपरी श्रीगुरुसी । स्तुति केली बहुवसीं । संतोषोनि महाहर्षी । आश्र्वासिती तये वेळीं ॥ ४३६ ॥ प्रेमभावें समस्तांसी । बैसा म्हणती समीपेसी । जैसा लोभ मातेसी । बाळकावरी परियेसा ॥ ४३७ ॥ सिद्ध म्हणे नामकरणी । काय सांगूं तया दिनीं । कैशी कृपा अंतःकरणीं । तया श्रीगुरु यतीच्या ॥ ४३८ ॥ आपुले कलत्र-पुत्रेसीं । जैसा लोभ परियेसीं । तैसें तुमचे पूर्वजांसी । प्रेमभावें पुसताति ॥ ४३९ ॥ गृहवार्ता कुसरी । क्षेम पुत्रकलत्रीं । द्विज सांगे मनोहरी । सविस्तारीं परियेसा ॥ ४४० ॥ कलत्रेंसीं नमोन । सांगे क्षेम समाधान । होते पुत्र दोघेजण । चरणावरी घातले ॥ ४४१ ॥ ज्येष्ठसुत नागनाथ । तयावरी कृपा बहुत । कृपानिधि श्रीगुरुनाथ । माथां हात ठेविती ॥ ४४२ ॥ श्रीगुरु म्हणती द्विजासी । तुझ्या ज्येष्ठसुतासी । आयुष्य होईल पूर्णायुषी । संतति याची बहुवस ॥ ४४३ ॥ हाचि भक्त आम्हांसी । असेल श्रियायुक्तेंसी । तुवां आतां म्लेंच्छासी । सेवा वंदन न करावें ॥ ४४४ ॥ आणिक तूंतें असे नारी । पुत्र होतील तीतें चारी । नांदतील श्रियाकरीं । तुवां सुखें असावें ॥ ४४५ ॥ जया दिवसीं म्लेंच्छासी । तुवां जाऊनि वंदिसी । हानि असे जीवासी । म्हणोनि सांगती तये वेळीं ॥ ४४६ ॥ तुझा असे वडील सुत । तोचि आमुचा निज भक्त । त्याची कीर्ति वाढेल बहुत । म्हणती श्रीगुरु तये वेळीं ॥ ४४७ ॥ मग म्हणती द्विजासी । जावें त्वरित संगमासी । स्नान करोनि त्वरितेंसी । यावें म्हणती तये वेळीं ॥ ४४८ ॥ ग्रामलोक तया दिवसीं । पूजा करिती अनंतासी । येऊनियां श्रीगुरुसी । पूजा करिती परियेसा ॥ ४४९ ॥ पुत्रमित्रकलत्रेंसी । गेला स्नाना संगमासी । विधिपूर्वक अश्र्वत्थासी । पूजूनि आलें मठांत ॥ ४५० ॥ श्रीगुरु म्हणती द्विजासी । आजि व्रतचतुर्दशी । पूजा करीं अनंतासी । समस्त द्विज मिळोनि ॥ ४५१ ॥ ऐसें म्हणतां द्विजवरु । करिता होय नमस्कारु । आमुचा अनंत तूंचि गुरु । व्रतसेवा तुमचे चरण ॥ ४५२ ॥ तये वेळीं श्रीगुरु । सांगता होय विचारु । पूर्वी कौंडिण्य ऋषेश्र्वरु । केलें व्रत प्रख्यात ॥ ४५३ ॥ ऐसें म्हणतां द्विजवरु । करिता जाहला नमस्कारु । कैसें व्रत आचरुं । पूर्वीं कवणें केलें असे ॥ ४५४ ॥ ऐसें व्रत प्रख्यात । स्वामी निरोपितां बहुत । तयाचा आदि अंत । मज कथा निरोपिजे ॥ ४५५ ॥ त्याणें पुण्य काय घडे । काय लाभे रोकडें । ऐसें मनींचें सांकडें । फेडावें माझें स्वामिया ॥ ४५६ ॥ ऐसें विनवितां द्विजवरु । संतोषी जाहले श्रीगुरु । सांगताति विस्तारु । सिद्ध म्हणे नामधारका ॥ ४५७ ॥ म्हणोनि सरस्वती-गंगाधर । सांगे गुरुचरित्रविस्तार । ऐकतां तुटे भवसागर । निःसंदेह परियेसा ॥ ४५८ ॥ ॥ इति श्रीगुरुचरित्रामृते परमकथाकल्पतरौ श्रीनृसिंहसरस्वत्युपाख्याने सिद्धनामधारकसंवादे काशीयात्रा-त्वष्टपुत्रआख्यान-सायंदेववरलाभो नाम एकचत्वारिंशोऽध्यायः ॥
Gurucharitra Adhyay 41 Gurucharitra Adhyay 41 is in Marathi. In this Adhyay ShriGuru is telling the way Guru-Bhakti is done by performing Vishveshwar Yatra. It is in detail Yatra of Pious city Kashi. The Yatra is very hard to perform and complete. However Because of his devotion towards his Guru the devotee could complete it. In turn he received the knowledge, Ashta Siddhies, Chaturvidha Purushartha and everthing by the blessings of Guru. Name of this Adhyay is Kashi Yatra-Tvashta-Putra Aakhyan Sayandev-var-Labho. There are four parts only for Text purpose. However video is for full for Adhyay 41.
श्रीगुरुचरित्र अध्याय ४१ भाग ३/४ लवांकुशकुंडीं स्नान । लवकुशांचे पूजन ।
लक्ष्मीकुंडीं करीं स्नान । लक्ष्मीनारायण पूजिजे ॥ २११ ॥
