Atha Shri Vyankatesh Stotra
Atha Shri Vyankatesh Stotra is in Marathi. It is composed by Devidas who was a great devotee of God Venkatesha.
श्रीव्यंकटेश स्तोत्रम्
श्रीगणेशाय नमः । श्रीव्यंकटेशाय नमः ।
ॐ नमो जी हेरंबा ।सकळादि तूं प्रारंभा ।
आठवूनि तुझी स्वरुपशोभा । वंदन भावें करीतसे ॥ १ ॥
नमन माझे हंसवाहिनी । वाग्वरदे विलासिनी ।
ग्रंथ वदावया निरुपणी । भावार्थखाणी जयामाजी ॥ २ ॥
नमन माझे गुरुवर्या । प्रकाशरुपा तूं स्वामिया ।
स्फूर्ति द्यावी ग्रंथ वदावया । जेणें श्रोतया सुख वाटे ॥ ३ ॥
नमन माझे संतसज्जना । आणि योगियां मुनिजनां ।
सकळ श्रोतयां सज्जना । नमन माझे साष्टांगी ॥ ४ ॥
ग्रंथ ऐका प्रार्थनाशतक । महादोषासी दाहक ।
तोषूनियां वैकुंठनायक । मनोरथ पूर्ण करील ॥ ५ ॥
जयजयाजी व्यंकटरमणा । दयासागरा परिपूर्णा ।
परंज्योति प्रकाशगहना । करितों प्रार्थना श्रवण कीजे ॥ ६ ॥
जननीपरी त्वा पाळिलें । पितयापरी त्वां सांभाळिले ।
सकळ संकटापासूनि रक्षिलें । पूर्ण दिधलें प्रेमसुख ॥ ७ ॥
हें अलोलिक जरी मानावें । तरी जग हें सृजिलें आघवें ।
जनकजनीपण स्वभावें । सहज आलें अंगासी ॥ ८ ॥
दीनानाथा प्रेमासाठी । भक्त रक्षिले संकटी ।
प्रेम दिधलें अपूर्व गोष्टी । भजनासाठी भक्तांच्या ॥ ९ ॥
आतां परिसावी विज्ञापना । कृपाळुवा लक्ष्मीरमणा ।
मज घालोनी गर्भाधाना । अलौकिक रचना दाखविली ॥ १० ॥
तुज न जाणतां झालों कष्टी । आतां दृढ तुझे पायीं घातली मिठी ।
कृपाळुवा जगजेठी । अपराध पोटीं घालीं माझें ॥ ११ ॥
माझिया अपराधांच्या राशी । भेदोनि गेल्या गगनासी ।
दयावंता हृषीकेशी । आपुल्या ब्रीदासी सत्य करीं ॥ १२ ॥
पुत्राचे सहस्त्र अपराध । माता काय मानी तयाचा खेद ।
तेवीं तू कृपाळू गोविंद । मायबाप मजलागी ॥ १३ ॥
उदडांमाजी काळेगोरे । काय निवडावें निवडणारे ।
कुचलिया वृक्षांची फळें । मधुर कोठोनि असतील ॥ १४ ॥
अराटीलागीं मृदुला । कोठोनि असेल कृपावंता ।
पाषाणासी गुल्मलता । कैसियापरी फुटतील ॥ १५ ॥
आपादमस्तकावरी अन्यायी । परी तुझे पदरीं पडिलों पाहीं ।
आतां रक्षण नाना उपायीं । करणें तुज उचित ॥ १६ ॥
समर्थाचिये घरीचे श्र्वान । त्यासी सर्वही देती मान ।
तैसा तुज म्हणवितों दीन । हा अपमान कवणाचा ॥ १७ ॥
लक्ष्मी तुझे पायांतळी । आम्ही भिक्षेसी घालोनि झोळी ।
येणे तुझी ब्रीदावळी । कैसी राहील गोविंदा ॥ १८ ॥
कुबेर तुझा भांडारी । आम्हां फिरविसी दारोदारीं ।
यांत पुरुषार्थ मुरारी । काय तुजला पैं आला ॥ १९ ॥
द्रौपदीसी वस्त्रें अनंता । देत होतासी भाग्यवंता ।
आम्हांलागी कृपणता । कोठोनि आणिली गोविंदा ॥ २० ॥
मावेची करुनी द्रौपदी सती । अन्ने पुरविलीं मध्यरातीं ।
ऋषीश्र्वरांच्या बैसल्या पंक्ती । तृप्त केल्या क्षणमात्रें ॥ २१ ॥
अन्नासाठी दाही दिशा । आम्हा फिरविसी जगदिशा ।
कृपाळुवा परमपुरुषा । करुणा कैसी तुज न ये ॥ २२ ॥
अंगीकासा री या शिरोमणी । तुज प्रार्थितो मधुर वचनीं ।
अंगीकार केलिया झणीं । मज हातीचे न सोडावें ॥ २३ ॥
समुद्रे अंगीकारिला वडवानळ । तेणें अंतरी होतसे विव्हळ ।
ऐसें असोनि सर्वकाळ । अंतरी सांठविला तयानें ॥ २४ ॥
कूर्में पृथ्वीचा घेतला भार । तेणे सोडिला नाहीं बडिवार ।
एवढा ब्रह्मांड गोळ थोर । त्याचा अंगीकार पै केला ॥ २५ ॥
शंकरे धरिलें हाळाहळा । तेणे नीळवर्ण झाला गळा ।
परी त्यागिले नाही गोपाळा । भक्तवत्सला गोविंदा ॥ २६ ॥
माझ्या अपराधांच्या परी । वर्णितां शिणली वैखरी ।
दुष्ट पतित दुराचारी । अधमाहूनि अधम ॥ २७ ॥
विषयासक्त मंदमति आळशी । कृपण कुव्यसनी मलिन मानसीं ।
सदा सर्वकाळ सज्जनांसी । द्रोह करी सर्वदा ॥ २८ ॥
वचनोक्ति नाहीं मधुर । अत्यंत जनासी निष्ठुर ।
सकळ पामरांमाजीं पामर । व्यर्थ बडिवार जगी वाजे ॥ २९ ॥
काम क्रोध मद मत्सर । हें शरीर त्यांचे बिढार ।
कामकल्पनेसी थोर । दृढ येथे केला असे ॥ ३० ॥
अठरा भार वनस्पतींची लेखणी । समुद्र भरला मषीकरुनी ।
माझे अवगुण लिहितां धरणीं । तरी लिहिले न जाती गोविंदा ॥ ३१ ॥
ऐसा पतित मी खरा । तरी तूं पतितपावन शारङ्गधरा ।
तुवां अंगीकार केलिया गदाधरा । कोण गुणदोष गणील ॥ ३२ ॥
नीचा रतली रायासीं । तिसी कोण म्हणेल दासी ।
लोह लागतां परिसासी । पूर्वस्थिती मग कैंची ॥ ३३ ॥
गांवीचे होते लेंडवोहळ । गंगेसी मिळतां गंगाजळ ।
काकविष्ठेचे झाले पिंपळ । तयांसी निंद्य कोण म्हणे ॥ ३४ ॥
तैसा कुजाति मी अमंगळ । परी तुझा म्हणवितो केवळ ।
कन्या देऊनियां कुळ । मग काय विचारावे ॥ ३५ ॥
जाणत असतां अपराधी नर । तरी कां केला अंगीकार ।
अंगीकारावरी अव्हेर । समर्थें केला न पाहिजे ॥ ३६ ॥
धांव पाव रे गोविंदा । हातीं घेवोनियां गदा ।
करी माझ्या कर्माचा चेंदा । सच्चिदानंदा श्रीहरी ॥ ३७ ॥
तुझिया नामाची अपरिमित शक्ती । तेथें माझी पापें किती ।
कृपाळुवा लक्ष्मीपती । बरवें चित्ती विचारीं ॥ ३८ ॥
तुझें नाम पतितपावन । तुझें नाम कलिमलदहन ।
तुझें नाम भवतारण । संकटनाशन नाम तुझें ॥ ३९ ॥
आता प्रार्थना ऐका कमळापती । तुझे नामी राहो माझी मती ।
हेंचि मागतों पुढतपुढतीं । परंज्योती व्यंकटेशा ॥ ४० ॥
तूं अनंत तुझीं अनंत नामें । तयांमाजी अति सुगमें ।
तीं मी अल्पमति सप्रेमें । स्मरुनि प्रार्थना करीतसें ॥ ४१ ॥
श्रीव्यंकटेशा वासुदेवा । प्रद्युम्ना अनंता केशवा ।
संकर्षणा श्रीधरा माधवा । नारायणा आदिमूर्ती ॥ ४२ ॥
पद्मनाभा दामोदरा । प्रकाशगहना परात्परा ।
आदि अनादि विश्र्वंभरा । जगदुद्धारा जगदीशा ॥ ४३ ॥
कृष्णा विष्णो हृषीकेशा । अनिरुद्धा पुरुषोत्तमा परेशा ।
नृसिंह वामन भार्गवेशा । बौद्ध कलंकी निजमूर्ती ॥ ४४ ॥
अनाथरक्षका आदीपुरुषा । पूर्णब्रह्म सनातन निर्दोषा ।
सकळमंगळ मंगळाधीशा । सज्जनजीवना सुखमूर्ती ॥ ४५ ॥
गुणातीता गुणाज्ञा । निजबोधरुपा निमग्ना ।
शुद्ध सात्त्विका सूज्ञा । गुणप्राज्ञा परमेश्र्वरा ॥ ४६ ॥
श्रीनिधि श्रीवत्सलांच्छनधरा । भयकृद्भयानाशना गिरिधरा ।
दुष्टदैत्यसंहारकरा । वीरा सुखकरा तूं एक ॥ ४७ ॥
निखिल निरंजन निर्विकारा । विवेकखाणीवैरागवरा ।
मधुमुरदैत्यसंहारकरा । असुरमर्दना उग्रमूर्ती ॥ ४८ ॥
शंखचक्रगदाधरा । गरुडवाहना भक्तप्रियकरा।
गोपीमनरंजना सुखकरा । अखंडित स्वभावें ॥ ४९ ॥
नानानाटकसूत्रधारिया । जगद्व्यापका जगद्वर्या ।
कृपासमुद्रा करुणालया । मुनिजनध्येया मूळमूर्ती ॥ ५० ॥
शेषशयना सार्वभौमा । वैकुंठवासिया निरुपमा ।
भक्तकैवारिया गुणधामा । पाव आम्हा ये समयीं ॥ ५१ ॥
ऐसी प्रार्थना करुनि देवीदास । अंतरी आठविला श्रीव्यंकटेश ।
स्मरतां हृदयीं प्रगटला ईश । त्या सुखासी पार नाही ॥ ५२ ॥
हृदयीं आविर्भवली मूर्ती । त्या सुखाची अलोलिक स्थिती ।
आपुले आपण श्रीपती । वाचे हाती बोलवीतसे ॥ ५३ ॥
तें स्वरुप अत्यंत सुंदर । श्रोतीं श्रवण कीजे सादर ।
सांवळी तनु सुकुमार । कुंकुमाकार पादपद्में ॥ ५४ ॥
सुरेख सरळ अंगोळिका । नखें जैसी चंद्ररेखा ।
घोटींव सुनीळ अपूर्व देखा । इंद्रनीळाचिये परी ॥ ५५ ॥
चरणीं वाळे घागरिया । वांकी वरत्या गुजरिया ।
सरळ सुंदर पोटरिया । कर्दळीस्तंभाचियेपरी ॥ ५६ ॥
गुडघे मांडिया जानुस्थळ । कटितटीं किंकिणी विशाळ ।
खालतें विश्र्वउत्पत्तिस्थळ । वरी झळाळी सोनसळा ॥ ५७ ॥
कटीवरतें नाभिस्थान । जेथोनि ब्रह्मा झाला उत्पन्न ।
उदरीं त्रिवळी शोभे गहन । त्रैलोक्य संपूर्ण जयामाजीं ॥ ५८ ॥
वक्षःस्थळीं शोभे पदक । पाहोनि चंद्रमा अधोमुख ।
वैजयंती करी लखलख । विद्युल्लतेचियेपरी ॥ ५९ ॥
हृदयीं श्रीवत्सलांछन । भूषण मिरवी श्रीभगवान ।
तयावरते कंठस्थान । जयासी मुनिगण अवलोकिती ॥ ६० ॥
उभय बाहुदंड सरळ । नखें चंद्रापरीस तेजाळ ।
शोभती दोन्ही करकमळ । रातोत्पलाचियेपरी ॥ ६१ ॥
मनगटी विराजती कंकणे । बाहुवटीं बाहुभूषणें ।
कंठी लेइली आभरणे। सूर्यकिरणे उगवली ॥ ६२ ॥
कंठावरुते मुखकमळ । हनुवटी अत्यंत सुनीळ ।
मुखचंद्रमा अति निर्मळ । भक्तस्नेहाळ गोविंदा ॥ ६३ ॥
दोन्ही अधरांमाजी दंतपंक्ती । जिव्हा जैसी लावण्यज्योति ।
अधरामृतप्राप्तीची गती । जाणे लक्ष्मी ते सुख ॥ ६४ ॥
सरळ सुंदर नासिक । जेथे पवनासी झाले सुख ।
गंडस्थळींचे तेज अधिक । लखलखित दोहीं भागीं ॥ ६५ ॥
त्रिभुवनीचे तेज एकवटले । बरवेपण सिगेसी आले ।
दोहीं पातयांनी धरिले । तेच नेत्र श्रीहरीचे ॥ ६६ ॥
व्यंकटा भृकुटिया सुनिळा । कर्णद्वयाची अभिनव लीळा ।
कुंडलांच्या फांकती कळा । तो सुखसोहळा अलोलिक ॥ ६७ ॥
भाळ विशाळ सुरेख । वरती शोभे कस्तुरीटिळक ।
केश कुरळे अलोलिक । मस्तकावरी शोभती ॥ ६८ ॥
मस्तकी मुगुट आणि किरीटी । सभोवती झिळमिळ्यांची दाटी ।
त्यावरी मयूरपिच्छांची वेठी । ऐसा जगजेठी देखिला ॥ ६९ ॥
ऐसा तू देवाधिदेव । गुणातीत वासुदेव ।
माझिया भक्तीस्तव । सगुणरुप झालासी ॥ ७० ॥
आतां करु तुझी पूजा । जगज्जीवना अधोक्षजा ।
आर्ष भावार्थ हा माझा । तुज अर्पण केला असे ॥ ७१ ॥
करुनि पंचामृतस्नान । शुद्धामृत वरी घालून ।
तुज करुं मंगलस्नान । पुरुषसूक्तें करुनियां ॥ ७२ ॥
वस्त्रें आणि यज्ञोपवित । तुजलागीं करुं प्रीत्यर्थ ।
गंधाक्षता पुष्पें बहुत । तुजलागी समर्पू ॥ ७३ ॥
धूप दीप नैवेद्य । फल तांबूल दक्षिणा शुद्ध ।
वस्त्रें भूषणें गोमेद । पद्मरागादि करुनि ॥ ७४ ॥
भक्तवत्सला गोविंदा । ही पूजा अंगीकारावी परमानंदा ।
नमस्कारुनि पादारविंदा । मग प्रदक्षिणा आरंभिली ॥ ७५ ॥
ऐसा षोडषोपचारे भगवंत । यथाविधी पूजिला हृदयांत ।
मग प्रार्थना आरंभिली बहुत । वर प्रसाद मागावया ॥ ७६ ॥
जयजयाजी श्रुतिशास्त्रआगमा । जयजयाजी गुणातीत परब्रह्मा ।
जयजयाजी हृदयवासिया रामा । जगदुद्धारा जगद्गुरु ॥ ७७ ॥
जयजयाजी पंकजाक्षा । जयजयाजी कमळाधीशा ।
जयजयाजी पूर्णपरेशा । अव्यक्तव्यक्ता सुखमूर्ती ॥ ७८ ॥
जयजयाजी भक्तरक्षका । जयजयाजी वैुकुंठनायका ।
जयजयाजी जगपालका । भक्तांसी सखा तू एक ॥ ७९ ॥
जयजयाजी निरंजना । जयजयाजी परात्परगहना ।
जयजयाजी शून्यातितनिर्गुणा । परिसावी विज्ञापना एक माझी ॥ ८० ॥
मजलागी देई ऐसा वर । जेणें घडेल परोपकार ।
हेंचि मागणें साचार । वारंवार प्रार्थितसें ॥ ८१ ॥
हा ग्रंथ जो पठण करी । त्यासी दुःख नसावें संसारी ।
पठणमात्रें चराचरी । विजयी करी जगाते ॥ ८२ ॥
लग्नार्थियाचे व्हावे लग्न । धनार्थियासी व्हावें धन ।
पुत्रार्थियाचे मनोरथ पूर्ण । पुत्र देऊनि करावे ॥ ८३ ॥
पुत्र विजयी आणि पंडित । शतायुषी भाग्यवंत ।
पितृसेवेसी अत्यंत रत । जयाचें चित्त सर्वकाळ ॥ ८४ ॥
उदार आणि सर्वज्ञ । पुत्र देई भक्तालागून ।
व्याधिष्टाची पीडा हरण । तत्काळ कीजे गोविंदा ॥ ८५ ॥
क्षय अपस्मार कुष्ठादि रोग । ग्रंथपठणें सरावा भोग ।
योगाबह्यासियासी योग । पठणमात्रे साधावा ॥ ८६ ॥
दरिद्री व्हावा भाग्यवंत । शत्रूचा व्हावा निःपात ।
सभा व्हावी वश समस्त । ग्रंथपठणें करुनियां ॥ ८७ ॥
विद्यार्थियासी विद्या व्हावी । युद्धीं शस्त्रें न लागावीं ।
पठणें जगांत कीर्ती व्हावी । साधु साधु म्हणोनियां ॥ ८८ ॥
अंती व्हावे मोक्षसाधन । ऐसें प्रार्थनेसी दीजे मन ।
एवढे मागतों वरदान । कृपानिधे गोविंदा ॥ ८९ ॥
प्रसन्न झाला व्यंकटरमण । देवीदासासी दिधलें वरदान ।
ग्रंथाक्षरी माझें वचन । यथार्थ जाण निश्र्चयेंसीं ॥ ९० ॥
ग्रंथी धरोनि विश्र्वास । पठण करील रात्रंदिवस ।
त्यालागी मी जगदीश । क्षण एक न विसंबे ॥ ९१ ॥
इच्छा धरुनि करील पठण । त्याचें सांगतों मी प्रमाण ।
सर्व कामनेसी साधन । पठण एक मंडळ ॥ ९२ ॥
पुत्रार्थियाने तीन मास । धनार्थियानें एकवीस दिवस ।
कन्यार्थियानें षणमास । ग्रंथ आदरें वाचावा ॥ ९३ ॥
क्षय अपस्मार कुष्ठादि रोग । इत्यादि साधनें प्रयोग ।
त्यासी एक मंडळ सांग । पठणे करुनि कार्यसिद्धी ॥ ९४ ॥
हें वाक्य माझे नेमस्त । ऐसें बोलिला श्रीभगवंत ।
साच न मानी जयाचें चित्त । त्यासी अधःपात सत्य होय ॥ ९५ ॥
विश्र्वास धरील ग्रंथपठणीं । त्यासी कृपा करील चक्रपाणी ।
वर दिधला कृपा करुनी । अनुभवें कळों येईल ॥ ९६ ॥
गजेंद्राचिया आकांतासी । कैसा पावला हृषीकेशी ।
प्रल्हादाचिया भावार्थासी । स्तंभातूनि प्रगटला ॥ ९७ ॥
वज्रासाठी गोविंदा । गोवर्धन परमानंदा ।
उचलोनियां स्वानंदकंदा । सुखी केलें तये वेळीं ॥ ९८ ॥
वत्साचे परी भक्तासी । मोहे पान्हावे धेनु जैसी ।
मातेच्या स्नेहतुलनेसी । त्याचपरी घडलेसे ॥ ९९ ॥
ऐसा तूं माझा दातार । भक्तासी घालिसी कृपेची पाखर ।
हा तयाचा निर्धार । अनाथनाथ नाम तुझें ॥ १०० ॥
श्रीचैतन्यकृपा अलोलिक । तोषोनिया वैकुंठनायक ।
वर दिधला अलोकिक । जेणें सुख सकळांसी ॥ १०१ ॥
हा ग्रंथ लिहिता गोविंद । या वचनीं न धरावा भेद ।
हृदयीं वसे परमानंद । अनुभवसिद्धी सकळांसी ॥ १०२ ॥
या ग्रंथीचा इतिहास । भावें बोलिला विष्णुदास ।
आणिक न लागती सायास । पठणमात्रे कार्यसिद्धी ॥ १०३ ॥
पार्वतीस उपदेशी कैलासनायक । पूर्णानंद प्रेमसुख ।
त्याचा पार न जाणती ब्रह्मादिक । मुनि सुरवर विस्मित ॥ १०४ ॥
प्रत्यक्ष प्रगटेल वनमाळी । त्रैलोक्य भजत त्रिकाळी ।
ध्याती योगी आणि चंद्रमौळी । शेषाद्रिपर्वतीं उभा असे ॥ १०५ ॥
देवीदास विनवी श्रोतयां चतुरां । प्रार्थनाशतक पठण करा ।
जावया मोक्षाचिया मंदिरा । कांही न लागती सायास ॥ १०६ ॥
एकाग्रचित्ते एकांतीं । अनुष्ठान कीजे मध्यरातीं ।
बैसोनिया स्वस्थचित्तीं । प्रत्यक्ष मूर्ति प्रगटेल ॥ १०७ ॥
तेजें देहभावासी नुरे ठाव । अवघा चतुर्भुज देव ।
त्याचे चरणीं ठेवोनियां भाव । वरप्रसाद मागावा ॥ १०८ ॥
॥ इति श्रीदेवीदासविरचितं श्रीव्यंकटेशस्तोत्रं संपूर्णम् ॥Atha Shri Vyankatesh Stotra
श्रीव्यंकटेश स्तोत्रम्
Custom Search
No comments:
Post a Comment